Zdaje mi się, że dla Naokiego ważne było, aby osoby neurotypowe mogły lepiej zrozumieć sposób doświadczania świata przez osoby w spektrum. Dlatego też miejscami korzysta z zabiegu uogólniania doświadczeń swoich, na inne osoby w spektrum. Ale próba oceny tej opowieści jest zbyt trudna. Bardzo cenne są opisy tego, co dzieje się w głowie chłopca w spektrum, gdy czuje impuls by biec przed siebie, gdy porusza dłońmi przed oczyma w silnym świetle lub dlaczego podskakuje. Posługuje się wieloma metaforami, które są pięknymi obrazami, dla mnie czytelnymi i pozwalającymi choć odrobinę zbliżyć się do jego postrzegania i doświadczania innych, relacji czy piękna przyrody.
Wydawnictwo: W.A.B.
Data wydania: 2015-01-28
Kategoria: Inne
ISBN:
Liczba stron: 128
Dodał/a opinię:
AleksandraO