Dwaj Panowie z Werony

Jak na Szekspira bardzo słaba ocena. Dwaj Panowie wypadają niestety bardzo blado przy dramatach, które ostatnio czytałam - Komedii omyłek, Peryklesie, czy Tytusie Andronikusie. Spodziewałam się czegoś lepszego, śmieszniejszego i wciągającego. Tymczasem dostałam dość lichą historię z bardzo irytującymi dialogami. Wymiany zdań po pięć razy powtarzane w ramach słownych potyczek robiły się nudne, drażniące i z każdą kolejną wypowiedzią chciałam przejść do następnej i następnej sceny byle nie słuchać takich samych słów, wypowiedzianych w różny sposób i w różnej kolejności. Plus za łatwy język i szybkość czytania. Niestety treść nie przypadła mi do gustu i żadna z postaci w jakiś znaczący sposób mnie nie urzekła. Może minimalną sympatię poczułam do Julii, która nie wiedzieć czemu, przypomina mi trochę Porcję z Kupca Weneckiego (być może dlatego, że bawiła się w przebieranki za mężczyznę i poniekąd sprawdzała wierność swojego ukochanego).

Informacje dodatkowe o Dwaj Panowie z Werony:

Wydawnictwo: PIW
Data wydania: 1958 (data przybliżona)
Kategoria: Literatura piękna
ISBN: b.d.
Liczba stron: 147
Dodał/a opinię: Marta Olszewska