Ezotero. Moje przeznaczenie
Agnieszka Tomczyszyn

Po "Ezotero. Moje przeznacznie" sięgnęłam, ponieważ bardzo podobała mi się poprzednia część "Ezotero. Córka wiatru". Bardzo chciałam przeczytać tę książkę, bo po tamtej książce czułam lekki niedosyt świata przedstawionego w tej lekturze. Czy książka równie mi się podobała jak poprzednia? Czy może nie przypadła mi do gustu? Agnieszka Tomczyszyn jest absolwentką języka biznesu oraz prawa Uniwersytetu Opolskiego. Wnikliwa obserwatorka życia, psychologii człowieka i ludzkiej natury. Inspiruje ją sztuka, pasjonują podróże i rozmowy. Jej debiutem literacki było "Ezotero. Córka wiatru". Bardzo dobrze przyjęte przez czytelników doczekało się kontynuacji: "Ezotero. Moje przeznaczenie". Pola mieszka na Górze Brocken. Magia to dla niej chleb powszedni. Życie zwykłych ludzi jest za to nieznanym lądem pełnym tajemnic. Gdy w końcu ma okazję, by bliżej poznać Ziemię, odkrywa w niej ciepły dom, którego nigdy nie miała. Poznaje smak prawdziwej miłości, ogląda najpiękniejsze zakątki świata, ale też dotyka problemów, z którymi zmagają się ludzie. Dowiaduje się, jak wielką wartość ma rodzina i bezinteresowna pomoc. Ona sama ma jednak do zaoferowania światu dużo więcej... coś, czego nikt się nie spodziewa. Zanim jednak zmieni losy ludzkości, musi odkryć tajemnicę nieznajomej dziewczyny, która nachodzi ją w snach... i odpowiedzieć na jej proste z pozoru pytanie: kim jest? Tak jak w "Ezotero. Córka wiatru", okładka bardzo mi się podobała. Według mnie jest śliczna i oddaje klimat tej książki. Od razu przypomniałam sobie miesiące letnie. Nie mogłam przejść do czytania, tylko patrzyłam i patrzyłam w obrazek na okładce. Na temat okładki tyle, przejdźmy do innych zalet. Pani Agnieszka posłużyła się prostym i lekkim językiem, który umożliwił przeczytanie książki w dość szybkim tempie. Pochłonęłam ją w kilka dni. Opisy były bardzo pobudzające wyobraźnię, ponieważ nie na co dzień mamy do czynienia z magią, więc trudno sobie narysować w głowie obraz tego. Zdecydowanie łatwiej jest wyobrazić coś, z czym mamy styczność codziennie lub przez dłuższy czas. Od powieści nie mogłam się oderwać, bardzo wciągała w strony i literki. Tym razem główną bohaterką jest Pola. Od pierwszym stron bardzo ją polubiłam. Był taki moment, kiedy wczułam się w jej rolę i zapomniałam o prawdziwej sobie. Oderwałam się na chwilę od rzeczywistości, wzięłam oddech, odpoczęłam i musiałam powrócić do realnego życia, ponieważ obowiązki obowiązkami. Rodzina Poli też bardzo dużo pojawiała się w książce. Ale tak samo, jak ich córkę czy siostrę, polubiłam. Podobał mi się też stosunek z jakim traktowali Polę. Ogólnie żaden bohater mnie nie irytował, więc postacie są dużym plusem. Podsumowując, jest to idealna książka na wieczory, niekoniecznie te ponure i zimowe. Powieść Wam jak najbardziej polecam. Pomimo, że "Ezotero. Moje przeznaczenie" nie jest do końca drugim tomem i znajomość poprzedniego nie jest konieczna, to zachęcam do zapoznania się z "Ezotero. Córka wiatru". Z całego serca polecam! Czytaliście już "Ezotero. Córka wiatru"? Macie zamiar? Co o tej powieści sądzicie? Zapraszam do dyskusji w komentarzu! MOJA OCENA: 8/10

Informacje dodatkowe o Ezotero. Moje przeznaczenie :

Wydawnictwo: MG
Data wydania: 2016-02-17
Kategoria: Fantasy/SF
ISBN: 978-83-7779-360-2
Liczba stron: 336
Język oryginału: polski
Ilustracje:Zuzanna Malinowska
Dodał/a opinię: