Furia
Michał Larek

Furia to początek serii kryminalnej pt. Dekada, z komisarzem Harrym w roli głównej. Proza autora nie jest mi w ogóle znana, a moje pierwsze spotkanie z nią wypadło w moim odczuciu dość przeciętnie. Przede mną kolejne dwa tomy i mam obawy, aby nie było podobnie, jak w tym przypadku. Aczkolwiek to jeszcze przede mną, zrobię chwilkę przerwy i zobaczymy, co z tego wyjdzie. Tymczasem wróćmy do Furii.

W tym przypadku autor na warsztat bierze tytułową furię, której napady doświadcza jeden z bohaterów powieści. Jest on bowiem, jak tykająca bomba z kumulującą się agresją, a jej eksplozja może nastąpić w każdej chwili i pozbawić życie niewinnej istoty. Oprawca jest bardzo prostą osobą, ukazaną w taki sam (aby nie napisać prostacki) sposób, dodatkowo jego zachowanie jest wytłumaczone krótko na końcu książki. I niestety praktycznie od początku wiadomo, kim jest sprawca. Dla mnie fabuła tej książki okazała się banalna, w moim odczuciu aż nazbyt, bo od samego początku wiedziałam, kto prowadził śledztwo, kim był zabójca, a jedyne czego się dowiedziałam, to dlaczego popełnił zbrodnie.

Bohaterowie są nakreśleni bez polotu, bez głębszego portretu psychologicznego. O głównej bohaterce Katji wiemy, że ma okres, pryszcze i coś ją tam boli. A koledzy z pracy ciągle rozmawiają o jej miesiączce i porównują z okresem własnych żon. Uważam, że Katja miała potencjał, tym bardziej iż w latach 90. ubiegłego wieku, kobiety mało kiedy obejmowały jakieś wyższe stanowiska pracy. Niemniej wyszło średnio. Natomiast główny bohater, Harry to po pierwsze zwyczajny dzikus, a po drugie nagłym trafem znika z fabuły i zostaje zredukowany do postaci epizodycznej, a jego miejsce zastępuje Katja, która ostatecznie nie dała rady udźwignąć fabuły. W ogóle męscy bohaterowie zostali tak wykreowani, że w głowie im tylko cycki, seks i alkohol – naprawdę panowie, czy Wasze życie toczy się wyłącznie wokół tych trzech aspektów, a kobiety charakteryzuje tylko rozmiar biustu? Dalej... dialogi trochę przekombinowane i w moim odczuciu sztuczne. Styl nierówny – czasami bardzo ładny język przeplatany z rynsztokowym (przeklinają wszyscy i praktycznie wszędzie) – i po prostu ciężko jest mi uwierzyć w to, że w tamtych czasach ludzie tak mówili. Coś tutaj ewidentnie poszło nie tak. A na koniec jeszcze nasuwa mi się pytanie, dlaczego ciągle ktoś tutaj przygryza wargi? XD

Co do wątku kryminalnego i poprowadzonego śledztwa… moim zdaniem i jedno i drugie jest proste. Poprowadzone w miarę możliwości i zgodnie z metodami, jakie były dostępne w czasach 90. ubiegłego wieku, niemniej w moim odczuciu dość nieudolnie. Mnie lektura średnio się podobała, ale zwykle nie odradzam przeczytania danej książki i tym razem będzie podobnie. Jeśli macie ochotę i czas, to sięgnijcie i sami się przekonajcie, bo być może Wam się spodoba. Osobiście pokładam nadzieję, że druga część Dekady jest lepsza, a bohaterowie zostali bardziej dopracowani.

Informacje dodatkowe o Furia:

Wydawnictwo: Czwarta Strona
Data wydania: 2017-08-02
Kategoria: Kryminał, sensacja, thriller
ISBN: 9788379767168
Liczba stron: 424
Język oryginału: polski
Dodał/a opinię: Magnolia044