Adela Dobrochna Topor jest samowystarczalna i sama o sobie stanowi. Był mężczyzna w jej życiu ale zranił ją wielce więc "uzbrojona po zęby i obwarowana" unika wszystkiego co pachnie jakąkolwiek bliskością. Niestety wokół niej samej oraz galerii, która prowadzi dzieją się dziwne sprawy, które z dziwnych stają się zagadkowe a następnie mafijno-przestępcze i burzą zapory, mury, zmuszają bohaterkę do różnych przemyśleń - szczerego spojrzenia na siebie, zmian. Książka na chłodne wieczory, radosna, bawiąca czytelnika z dużą dawką kobiecej psychologii.
więcej
Informacje dodatkowe o Harpia:
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Data wydania: 2014-10-16
Kategoria: Literatura piękna
ISBN:
Liczba stron: 386
Dodał/a opinię:
Febra
POLECANA RECENZJA
HARPIA
Danuta Noszczyńska zdecydowanie odbiega od głównego nurtu powieści obyczajowych, wyraźnie zaznaczając, że miłość czy szalona pogoń za nią wcale nie muszą stanowić trzonu fabuły tego typu książek. Harpia, najnowsza książka Danuty Noszczyńskiej, to zabawna, ale miejscami także skłaniająca do refleksji powieść, którą czyta się wraz z narastającym z każdą kolejną stroną napięciem i ze sporą dawką przyjemności.Tytułowa Harpia to trzydziestoparoletnia, do granic możliwości niezależna i pewna siebie kobieta. Adela Dobrochna Topor na skutek różnych zdarzeń i doświadczeń wreszcie wiedzie ustabilizowane,...
więcej
Kup książkę Harpia
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
Więcej
Więcej cytatów z tej książki
Ale ludzki gatunek jest tak skonstruowany, że leci do ognia jak ćma. I spala się w nim , nie umiejąc zrozumieć- czemu i co się właściwie stało.
Więcej
REKLAMA
Zobacz także
Inne książki autora
Wnuczka wariatki. Carmen
0
Nie rodzimy się na bezludnej wyspie. I nie dano nam możliwości wyboru ani zgody na zastaną rzeczywistość, która stanie się z czasem częścią nas samych...
Wszystkie życia Heleny P.
Zobacz wszystkie książki tego autora
0
Opowieść inspirowana jest losami polskiej aktorki, którą, jak to się mawia „przerosła kariera”. Helena (imię zmienione) zaczęła wstępować przed...
Miłość (...) to jest... jednocześnie... szczęście zapierające dech i rozrywający ból. To pragnienie, by się od niego uwolnić i żeby w nim trwać po grób. To... coś tak ważnego, że sama stajesz się dla siebie nieważna. Liczy się tylko on. O niczym nie myślisz, nic innego nie czujesz. To uczucie cię przepełnia, wszystko jest nim i wszystko się do niego sprowadza.
Więcej