Ja, potępiona

Katarzyna Berenika Miszczuk to polska pisarka, która w młodym wieku zadebiutowała powieścią „Wilk” i jej kontynuacją „Wilczyca”. „Ja potępiona” jest zakończeniem trylogii o Weronice Biankowskiej. Cały cykl można zaliczyć do gatunku romans paranormalny, jednak jest to również całkiem dobra komedia.

W poprzednich częściach cyklu główna bohaterka nastoletnia Wiktoria umiera w tajemniczych okolicznościach. Trafia do piekła i otrzymuje posadę diablicy. Jak się okazuje jest ona niezwykłą osobą, która posiada Iskrę Bożą. Ten dar sprawia, że nie jeden pozaziemski mieszkaniec będzie się jej bał.

Książki są bardzo ciekawie podzielone „Ja diablica” - pierwsza część w której dziewczyna robi zamieszanie w piekle. „Ja anielica” - część druga gdzie bohaterka robi rewolucje w niebie. Stacza również bój z podstępnym aniołem Moronim.

Okazuje się, że w uniwersum stworzonym przez autorkę istnieją jeszcze jedne zaświaty. Poznaliśmy piekło i okazało się, że nie jest tam tak strasznie jak mówili na lekcjach religii. Dzięki alkoholowi i dziewczynom w bikini nie jeden śmiertelnik z własnej woli wybierze pobyt tam po śmierci. Nie mogą jednak trafiać tam najgorsi zbrodniarze i mordercy, to zachwiałoby całą równowagę. Tacy zsyłani są do Tartaru.

Cały cyk pięknie łączy i wyjaśnia istnienie różnych religii. Chociaż jest jeden Bóg, nie jest on ukazany w konkretnej postaci. Osoby innych religii nawet tych starożytnych pozostają przy swoich wierzeniach. Cześć postaci z różnych wierzeń również w książce występuje. W poprzednich tomach były to jednak tylko luźne dodatki tym razem mamy spory kawał mitologii greckiej do zgryzienia.

Cały cykl toczy się wokół miłosnego trójkąta między byłą diablicą, a niedoszłą anielicą Wiktorią, człowiekiem Piotrusiem, który też tak całkiem zwyczajny nie jest a diabłem Belethem. Ten ostatni nie cofnie się przed niczym by zdobyć Wiktorię. Najlepszym sposobem będzie sprzątniecie konkurencji i posłanie jej do Tartaru, stamtąd w końcu nie ma możliwości ucieczki. Problem w tym, że przypadkiem zamiast Piotra do podziemi trafia Wiktoria.

Tartar to świat ponurej szarości gdzie trafiają najwięksi zbrodniarze. Duża rolę odegrają tutaj Hitler, Kuba Rozpruwacz i Neron a także Księżna Elżbieta Batory, kolejna psychopatka, która pragnie podbić świat.

Dużym plusem książki jest jak zwykle spora dawka humoru. Mnóstwo absurdu i zabawne dialogi spawają, że do niczego nie można podejść poważnie. Nawet w obliczu śmiertelnego niebezpieczeństwa można paść ze śmiechu czytając kłótnie Lucyfera i Gabriela. Te dwie postacie chyba dają najlepszy popis w tej książce.

W ciekawy i humorystyczny sposób została przedstawionych wiele wątków mitologii greckiej. Podobnie postacie historyczne. Wiele wątków i nawiązań (w tym także do Baśni tysiąca i jednej nocy) jednak absolutnie nic nie jest brane na poważnie. Nawet w smutnym Tartarze, gdzie właściwie nie powinno się śmiać, ciężko się od tego powstrzymać. Dodatkowo prosty lekki język pozwala całkowicie zrelaksować się przy książce.

Jednym małym minusem jest strasznie płytki watek romantyczny. Wiktoria niby się zmieniła i dojrzała ale właściwie to tylko ona tak twierdzi, bo nadal jest rozkapryszoną dziewczynką, która nie wie czego chce. Jej nagłe przerzucenie się ze śmiertelnika na diabła było trochę dziwne. Właściwie nie miała konkretnych powodów, tylko tak po prosu sobie nagle postanowiła, że kocha kogoś innego. Skoro to jednak miała być komedia nie będę się czepiać.

Ja potępiona jest tez pięknym podsumowaniem całości, gdzie ponownie odwiedzamy wszystkie zaświaty, toczy się wręcz o nie wielki bój. Pojawiają się owi bohaterowie ale także wracamy do wszystkich starych. Każdy kto miał swojego faworyta może się poczuć zaspokojony.

Okładka utrzymana w tym samym stylu co pozostałe, pozwalająca dojrzeć drugie oblicze Wiktorii. Z tyłu jak zwykle ciekawy dodatek tym razem jest to 8 zasad Tartaru. Łatwo się domyśleć dlaczego akurat 8.

Książka z całą pewnością trzyma poziom poprzednich części. Szybka i wartka akcja nie pozwala na nudę. Zarówno diabelskich, anielskich i wszystkich pozostałych postaci nie da się nie lubić. Nie radzę jednak czytać bez wcześniejszego zapoznania się z pozostałymi tomami. Jeśli do tej pory podobała wam się seria serdecznie zachęcam do przeczytania ostatniej części. Na pewno nie będziecie żałować.

Informacje dodatkowe o Ja, potępiona:

Wydawnictwo: W.A.B.
Data wydania: 2012-10-03
Kategoria: Fantasy/SF
ISBN: 978-83-7747-732-8
Liczba stron: 416
Dodał/a opinię: Sadu