Jo@nna
Agnieszka Opolska

Agnieszka Opolska znana jest mi z poprzedniej powieści Róży, która bardzo mi się spodobała. Dlatego z wielką chęcią sięgnęłam również i po najnowszą książkę, by przekonać się czy i tym razem będę zachwycona.

Joanna to kobieta, która w życiu nie robi nic dla siebie, lecz wciąż poświęca się a to dla dzieci, a to dla męża. Brak jej pewności siebie, zdeterminowania, aby walczyć o swoje i spełniać własne marzenia. Jej mąż nie pyta ją o zdanie, tylko stawia przed faktem dokonanym. W Joannie jednak po jakimś czasie coś pęka i odmienia się. W końcu zaczyna walczyć o własne szczęście i spełniać się w tym, co kocha najbardziej. Z szarej myszki przemienia się w drapieżną kocicę. W końcu wraca jej pewność siebie.

"Miliony tematów, które tak łatwo było poruszać w e-mailach, nagle stały się nieosiągalne."

Autorka napisała powieść wielowątkową. Zawarte w nich zostało same życie, ludzkie problemy i dylematy. Opowiada o trudach macierzyństwa, o radzeniu sobie z potomstwem, co nie zawsze jest takie łatwe jakby mogło się wydawać. Dzieci to największy skarb rodziców. Jednak, nikt tak do końca nie zdaje sobie sprawy, ile trzeba włożyć trudu we właściwe wychowanie maluchów, by wyrosły na dobrych ludzi. Tutaj te trudy zostały przedstawione, więc każdy może na to spojrzeć z innej perspektywy.

Kolejnym tematem poruszonym w powieści są wybory. Wybory pomiędzy pasją, a rodziną. Wiele kobiet zawsze uważa, że dobro rodziny jest ważniejsze jak własna realizacja pasji. Ale czy to jest właściwe rozumowanie? Dzieci przecież w końcu dorosną, wyfruną z rodzinnego gniazda, a my pozostaniemy z myślą o niespełnionych marzeniach. Wiadomo, że dzieci są dziećmi, ale to nie jest przeszkoda, by móc się samorealizować. Każda kobieta ma jakieś pragnienia, każda z nas chce zrobić coś dla siebie. Jednak wielu z nas ma brak samozaparcia i siły, by tego dokonać. A życie ludzkie trwać wiecznie nie będzie. Dlatego powinniśmy zadbać nie tylko o rodzinę, dzieci, ale także i o własne szczęście. Bo chyba w życiu chodzi o to, aby czuć się spełnionym?

Poruszany jest również problem pragnienia miłości i akceptacji. W miłości nie chodzi tylko o to, by być dla kogoś, ale także o to, aby ta druga połowa była też i dla nas. Owszem, miłość czasem wymaga poświęceń, ale te poświęcenia muszą być obu, a nie jednostronne. Bo co z tego, skoro my się poświęcamy w imię miłości, a druga osoba tego nie docenia? Nie patrzy na nasze pragnienia, tylko na własne. Realizuje się, dąży do osiągnięcia wyznaczonego sobie celu, nawet naszym kosztem. A najgorsze w tym wszystkim jest to, że wcale nie zauważa tego jak bardzo nas rani. Dlatego rozmowa w związku jest taka ważna. Powinniśmy otwarcie mówić o tym, co nas boli, co się nam nie podoba i wspólnie szukać jakiś kompromisów.

Autorka nie boi się także poruszać problemu seksualności. Nie ma co ukrywać, iż seks w związku również jest bardzo ważny. Każdy z nas potrzebuje bogatego życia wewnętrznego, każdy z nas pragnie zaspokajać własne potrzeby. I tutaj również rodzą się niedomówienia. Nie zawsze partnerzy potrafią odkryć, czego pragnie ta druga połowa. Czasem patrzą tylko na to, aby zaspokoić własne pragnienia, nie bacząc na to, że druga osoba nie osiągnęła spełnienia.

Agnieszka Opolska napisała powieść z niezwykle wyrazistymi i rzeczywistymi postaciami. Są one tak realne, że wręcz aż namacalne. To ludzie tacy jak my, którzy każdego dnia zmagają się z mniejszymi i większymi trudami. Każdy z nas może znaleźć w nich cząstkę siebie. Zostali dobrze wykreowani, nie mogę się do nich przyczepić, bo nie mam do czego. Pomysł na wielowątkową fabułę jak najbardziej trafiony. Książkę czyta się z zapartym tchem i wręcz nie można się od niej oderwać. Uwielbiam historie, które pisze samo życie. Język autorki jest prosty i łatwy w odbiorze. I chyba jedyne do czego mogłabym się tutaj przyczepić to korekta. Znalazłam kilka literówek, jednak nie były ona aż tak rażące w oczy i nie umniejszyły wartości powieści.
 
"Ale gdy tak myślę i patrzę, co się dzieje wokół, i widzę, jak wszystko się rozpieprza, jak ludzie się rozstają z byle powodu, przysięgają sobie "na dobre i na złe", a potem jakiekolwiek "złe" niszczy wszystko, to mam ochotę temu zaprzeczyć. Nie jest sztuką dać się pokonać w kryzysie związku, sztuką jest przetrwać i nadal kochać."

I to zakończenie... Do końca nie wiedziałam jak to się rozwiąże przez co czytałam i czytałam, nie mogąc przerwać. Czy takiego zakończenie się spodziewałam? Prawdę powiedziawszy ciężko mi stwierdzić, bo sama tak do końca nie wiem, jakbym chciała, aby ta powieść się skończyła.

"Jo@nna" to powieść pisana samym życiem. To problemy dzisiejszych kobiet, ich zmagania z życiem, z dążeniem do odnalezienia własnego ja. To niezwykłe pragnienie miłości i akceptacji okruszone życiowymi problemami. Od tej powieści nie można się oderwać i nie można przejść obok niej obojętnie. Ja jestem zachwycona, a Was gorąco zachęcam do przeczytania.

Informacje dodatkowe o Jo@nna:

Wydawnictwo: Axis Mundi
Data wydania: 2018-03-08
Kategoria: Obyczajowe
ISBN: 9788364980602
Liczba stron: 468
Dodał/a opinię: Grażyna Wróbel