Konserwatorka książek, dublińska wystawa starodruków, ekscentryczny bibliofil - te trzy wyrażenia w opisie Karminu ogromnie mnie zaintrygowały i - jako była studentka Bibliotekoznawstwa - nie mogłam przejść obok nich obojętnie. Liczyłam na tajemniczą opowieść, oscylującą pomiędzy wspaniałymi rękopisami oraz innymi dziełami sztuki. Otrzymałam to, a nawet więcej.
Karmin to powieść, która stawia przed czytelnikiem wiele pytań nie tylko odnośnie samej treści książki, ale i bardziej filozoficzno-emocjonalnych kwestii - relacji międzyludzkich, niewykorzystanych szans, nieodwracalnych błędów, miłości... To historia do szpiku przepełniona duchowością bohaterów, ich przemyśleniami, doznaniami oraz wspomnieniami, które w powieści pełnią ważną rolę. Ich przeszłość silnie oddziałuje na teraźniejszość, stając się przy tym swoistą trucizną, komplikującą im życie i nie pozwalającą trzeźwo podejmować decyzji. Choć centrum Karminu zdaje się być książka, to wspomnienia poszczególnych bohaterów rozwijają ją, nadając całości refleksyjny i wręcz poetycki wydźwięk. Z początku ich myślowe monologi drażniły mnie, jawiły mi się sztucznie, niekiedy wręcz tandetnie, ale po jakimś czasie przywykłam do nich i - co więcej - zaczęły oddziaływać na mnie w przyjemnie melancholijny sposób.
Ostrożnie pogładził, wydały mu się bezbronne i opuszczone w metalowym prostokącie pojemnika. Z największą ostrożnością musnął czerwonawy kształt na brzegu pergaminu.
- Masz mało czasu (...)
Dzieła sztuki są tu motywem przewodnim i - jak wspominałam wcześniej - w centrum wydarzeń maluje się niebywała książka. Autorka zadbała o detale i przepięknie - wręcz z namaszczeniem - opisuje fragmenty dotyczące owego skarbu. Bibliofile zdecydowanie będą zachwyceni tymi skrawkami tekstu, gdzie książka nie jest tylko książką, ale i swoistym powiernikiem sekretów... Zakochałam się w tych fragmentach powieści oraz rozmowach bohaterów o literaturze.
Agnieszka Meyer oczarowała mnie również grami słownymi oraz ciekawie przedstawionymi narodowościami, czasami ukazanymi niczym różne światy. Z przymrużeniem oka wplata stereotypy na temat różnych krajów, ich kulturę oraz słownictwo. Może zabrzmi to nietypowo, ale dzięki tej książce poznałam kilka interesujących, obcych słów, m.in. z języka niemieckiego jajn, które znaczy i tak, i nie oraz wiele innych ciekawostek. Aż zapragnęłam podróżować!
Karmin to nie tylko opowieść o problemach bohaterów i dziełach sztuki. To bogata w intrygę historia, pełna życiowych prawd, z którymi nie sposób się nie zgodzić. Autorka przedstawiła w swej powieści skomplikowane relacje między ludzkie oraz przelała do niej całą miłość do książek, która chwyta za serce. Polecam każdemu marzycielowi oraz bibliofilowi, ta książka to prawdziwa uczta literacka!
Informacje dodatkowe o Karmin:
Wydawnictwo: MG
Data wydania: 2017-03-15
Kategoria: Obyczajowe
ISBN:
Liczba stron: 288
Język oryginału: polski
Ilustracje:Zuzanna Malinowska
Dodał/a opinię:
Dizzy
POLECANA RECENZJA
KARMIN
Świat powieści poznajemy z perspektywy czwórki bohaterów. Selina, delikatna i nieco niestabilna emocjonalnie Polka, jest zdolną i obiecującą konserwatorką zabytkowych książek. Jej chłopak, Max, jest Niemcem i zajmuje się stolarstwem artystycznym i renowacją mebli. To mężczyzna pewnie stąpający po ziemi, czerpiący z życia tyle, ile się da, bez skrępowania spełniający swoje fantazje i marzenia. Wydaje się, że oboje są w sobie szaleńczo zakochani i idealnie do siebie pasują. Niestety, w wyniku pewnego dramatycznego wydarzenia Max postanawia wymazać Selinę ze swojego życia na zawsze. Wykorzystując...
więcej
Kup książkę Karmin
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Wracali powoli, nie dotykając się. Ona kurczowo zaciskała dłonie na pasku torebki. David trzymał swoje w kieszeniach. Idąc skrajem chodnika, patrzył przed siebie. Co jakiś czas zerkał na nią, jakby sprawdzał, czy nadal tam jest, czy nie zmieniła zdania. Mieszkanie było oddalone od restauracji mniej więcej o kwadrans spokojnego spaceru, ale w tym czasie przebyła daleką drogę. Od siebie kiedyś do tego wieczoru. Czas zwalniał. Czuła się, jakby szli w tunelu, w którym zmieniały się prawa fizyki. W zasadzie nie szli, a płynęli czarnymi ulicami Trastevere, prześwietlonymi gdzieniegdzie żółtymi refleksami latarni...
Więcej