Kiedy będziemy deszczem
Dominika van Eijkelenborg

Wybory, dylematy, analizy, naszych zachowań, przypadków, zbiegów okoliczności, nasze życie które składa się z pytań, z poszukiwań odpowiedzi, pragniemy dla siebie tej iluzji, pewności że wytyczony szlak jest tym właściwym, że nasze decyzje są poprawne, że nasze sumienie czyste, że jesteśmy szczęśliwi. Ale czy tylko nasze szczęście się liczy?

; Kiedy będziemy deszczem ; 

Dominika van Eijkelenborg.

Wydawnictwo: Kobiece.

Literatura: Piękna.

Inga, studentka anglistyki, w raz z przyjaciółką spędzają wakacje w Texel, gdzie tam poznała Marca, swojego męża. pozostawia za sobą Polskę, po to by związać się na stałe z Holandią. Tam buduje swoje życie, zostawiając rodzinę, ojca alkoholika, brata z którym nie utrzymuje kontaktów. Jednak nie wszystko układa się tak jak na początku wskazywało, traci ciążę, po której ledwo się zbiera, by poniewczasie zdać sobie sprawę że trzeba żyć dalej. Kiedy na świat przychodzi jej dwójka dzieci, świat staje na głowie, obowiązki, rutyna, brak organizacji, doprowadza do frustracji, ogólnego zniechęcenia, wręcz obłędu który nasila już i tak zachwianą relację pomiędzy małżeństwem. Ona dobita brakiem czasu, odwieczną walką o egzystencje, o brak sił witalnych, pewnego dnia nie wytrzymuje, rozgoryczona wsiada na rower i pędzi przed siebie, by natrafić na łąkę, na której są prowadzone zajęcia z łucznictwa. To tam Inga poznaje Robina, który wprowadza ją w tajniki, zawiązuje się między nimi więź emocjonalna, która sprawia że kobieta czuje się przy nim dobrze, bezpiecznie, pokonuje samotność która ją osaczała. Jej życie zaczęło przypominać huśtawkę, emocjonalny pociąg, który pędził, tak bardzo potrzebowała słuchacza, zrozumienia, odskoczni, a wiadomo że człowiek to istota stadna, jak gęsi, czy wilki, potrzebują towarzysza, osoby która jest i będzie w chwilach chwały, także zwątpienia. Spacery z jego psem, plac zabaw na których bawiły się jej dzieci, pies który się przybłąkał, znikąd. Stał się częścią jej życia, który na powrót wszystko przewrócił do góry nogami. Jej zajęcia z łucznictwa, dodatkowe, ukradzione, prawie wyrwane z monotonii codzienności, obowiązki wyprowadzania psa, bo to prawda, że ludzie i psy przychodzą do naszego życia nie bez przyczyny. Przychodzą, by nas ukarać, kochać, czegoś nauczyć. Przychodzą by dać nam lekcje, które trzeba odrobić, jak egzaminy, które należy zdać. Myślimy że odchodząc, zostawiają w nas puste miejsca. Ale przecież jest odwrotnie, rodzimy się opustoszali, a ci, którzy przychodzą do naszego życia i z niego odchodzą, zostawiają ułamek siebie. Tak Robin każdego dnia, wyrywał fragment swojej osoby, im bardziej częste stawały się spotkania z psami, spacery, rozmowy, wspólne milczenie, tym bardziej oko sąsiada było czujne, zerkające niby w przelocie, a tak na prawdę kryło cel. Któregoś dnia, idąc na spacer, Inga zostaje brutalnie porwana. Zostaje wszczęte dochodzenie, mąż Ingi zaskoczony, pełen niedowierzania, dowiaduje się że żona pisała maile do zmarłej przyjaciółki, której opisywała wszystkie doznania, emocje które ją szarpały, w tedy to do Marca dotarło że Inga z Robinem mają romans. Czy zostanie odnaleziona? Czy jest cień szansy by małżeństwo przetrwało kryzys? 

Powieść napisana płynną narracją, z wszelkimi emocjami, osobista analiza zdarzeń, która prowadzi czytelnika po świecie nie tyle kobiecych fascynacji, co ukazuje czym jest samotność, czym jest wyobrażenie sobie lub przekłamanie własnych wyobrażeń, do bycia dorosłą, podejmowaniu subiektywnych wyborów, czym jest zawód, pokora, akceptacja i zwątpienie. Bardzo ciepła historia która na samym końcu daje totalnego kopa, zaskakuje brawurą, szybką akcją, dopuszczając wątek kryminalny. Czy jest to tylko powieść z gatunku literatury pięknej? Sądzę że końcówka powieści, może być szokiem, ale tym pozytywnym, który okaże się dobrze dopracowaną strategią, której użyła autorka wobec czytelnika. Pokazała tę stronę macierzyństwa gdzie obraz idylli, jest w rzeczywistości przereklamowanym blichtrem. Bo nie jedna z nas jest przemęczona, sfrustrowana, zgorzkniała. Ale jeśli chociaż jedna z nas, będzie i dopuści świadomość że pragnie żyć inaczej, zacznie walczyć o mini sekundy dla siebie, zostaje dopuszczony kolejny głosik, który wpędzi w poczucie winy. Bo tak nauczyły nas, nasze matki, a potem przejmą tę pałeczkę nasze córki i naszych córek. Każda z nas posiada w sobie zalęknioną dziewczynkę, tę wstydliwą, małomówna, nieasertywną, jest ona brzemieniem wielu pokoleń, kultur. Zapada w komę, czasem tylko jakaś siła każe jej iść na przód, walczyć dla siebie o lepsze jutro, być zdecydowana i zdeterminowana, pomimo błędów, nie poddawać się, brnąć jak taran by nie być tylko w oczach naszych partnerów - kurą domową, osobą do wszystkiego, lecz także partnerem na równych zasadach, posiadająca własną przestrzeń i pasje. Powieść z której można wiele wynieść, morał i puenta każe dojść do wniosku, że czasem nie warto nic zmieniać, a czasem warto zmienić wszystko.  

Informacje dodatkowe o Kiedy będziemy deszczem:

Wydawnictwo: Kobiece
Data wydania: 2017-01-20
Kategoria: Kryminał, sensacja, thriller
ISBN: 9788365506849
Liczba stron: 440
Dodał/a opinię: Renata Mielczarek