Kosiarze

“Kosiarze” to bardzo dynamiczna i niesamowicie wciągająca lektura. Porusza wiele trudnych tematów: takich jak sprawiedliwość, wzorce postępowania i wartość ludzkiego życia.
Doskonała dla osób kochających fantastykę i tych co lubią zagłębić się w trudne moralne dylematy.

Ludzie z przyszłości pokonali śmierć. 🖤
💙My, ludzie z teraźniejszości czytając o świecie gdzie zawitała nieśmiertelność zadajemy sobie szereg pytań.

📌Jaka przyszłość czeka nas jako ludzkość?
📌Czy nieśmiertelność ma tylko same zalety? Jak dowiadujemy się z książki nie koniecznie.
📌Jaką drogę wybrałabym dla siebie gdybym mogła żyć bardzo długo? Czy nie dopadłaby mnie prokrastynacja i marazm?

W “Kosiarzach” kilka rzeczy mnie zastanowiło, a mianowicie:🤔.

❓Skoro w każdej chwili można się “ożywić” i wrócić po kilku dniach do pełnej sprawności. Jedyną osobą, która może odebrać życie jest kosiarz. W takim razie dlaczego ludzie, którzy się sami zabijają są ponownie przywracani do życia, a niewinne osoby są zbierane, bo pasują do profilu np. młody i ma auto. Zasadność centrum ożywiania jak dla mnie nie ma zbyt dużego sensu.
❓ Dlaczego nie ustalono jednego sposobu dokonywania zbiorów. Każdy dostawałby tabletkę i jego życie kończyłoby się szybko i bezboleśnie.💊 Każdy kosiarz ma ogromną ilość broni i zadaje innym ból i cierpienie. Nie rozumiem.

**❓** Pod względem statystycznym nie ma znaczenia czy ktoś zabija jednorazowo 30 osób później ma długą przerwę, czy ktoś zabija jedną osobę dziennie. Jeśli mieszczą się w limitach nie powinno mieć to znaczenia.

**❓** Poddaję w wątpliwość pogląd, że dobrym kosiarzem jest ten co nie lubi zabijać. Moim zdaniem, żeby kogoś zabić trzeba to autentycznie zrobić. Owszem można nie czerpać z tego radości, ale faktem jest, że nie każdy ma takie możliwości fizyczne i psychiczne. Niby praktykanci nie chcą, opierają się bardzo, a jednak brną w to dalej.

❓Kiedy relacja Citry i Rowana miała czas się rozwinąć? Ich rozmowy są krótkie i szybkie. Brakowało mi lepszego portretu psychologicznego obu bohaterów.

**❓** Zasady rządzące Kosodomem. Zasady niby są, ale trochę ich nie ma. Wszystko jest mocno płynne i łatwo zostaje podważone.

👇👇👇Kosiarze różnią się od siebie mocno poglądami : jedni chcą kierować się sumieniem, starannie wybierać osoby, które mają zakończyć żywot, pozwalają się pisemnie pożegnać z rodziną, a zadając śmierć starają się, żeby była jak najmniej bolesna. Druga grupa zbiera losowe osoby. Często jest to wiele osób za jednym zamachem tworząc ze zbiorów krwawą jatkę. Te starcia są niezwykle interesujące i poszerzają naszą perspektywę na dobro i zło.

Czytając o tym wszystkim podajemy pod refleksję moralność kosiarzy. Kwestionujemy podejmowane przez nich decyzje, zastanawiamy się nad etyką zbiorów i czy aby na pewno ta wybrana przez kosiarza osoba powinna zginąć.🔪 Towarzyszy nam przy tym cała paleta emocji: od złości, smutku niedowierzania po strach i trzymanie kciuków, żeby jednak dana osoba przeżyła.

Podsumowując: od lektury nie da się od niej oderwać. Bardzo kibicowałam bohaterom i emocjonowałam się wydarzeniami, które miały miejsce. Pomimo pewnych minusów i błędów logicznych bez zastanowienia sięgam po drugą część. Nie przepadam za fantastyką, a tutaj wpadłam jak śliwka w kompot. Polecam.

Informacje dodatkowe o Kosiarze:

Wydawnictwo: Uroboros
Data wydania: 2023-02-08
Kategoria: Fantasy/SF
ISBN: 9788383183756
Liczba stron: 512
Tytuł oryginału: The scythe
Tłumaczenie: Katarzyna Agnieszka Dyrek
Dodał/a opinię: Zmowa Ksiazkowa