Łowcy skór. Tajemnice zbrodni w łódzkim pogotowiu

„Łowcy skór. Tajemnice zbrodni w łódzkim pogotowiu” to porażająca, drobiazgowa relacja z jednego z najbrudniejszych skandali polskiej służby zdrowia. Tomasz Patora, wracając do sprawy po ponad dwóch dekadach, przeprowadza czytelnika przez labirynt donosów, przekrętów i ludzkich dramatów z determinacją godną najlepszego reportażu śledczego.

Siłą książki jest przede wszystkim jej konstrukcja: autor zaczyna od prostej, niemal groteskowej sceny — anonimowej kartki na biurku redakcji — i krok po kroku ujawnia system, który pozwalał zamieniać śmierć w towar. Patora nie poprzestaje na sensacyjnym opisie; sięga po dokumenty, protokoły i rozmowy z uczestnikami wydarzeń, dzięki czemu czytelnik dostaje nie tylko opowieść, ale też dowody. To ważne, bo w sprawach tak grubych zabrudzeń instytucji dowód znaczy więcej niż teoria.

Reportaż pokazuje, jak splecione ze sobą były grupy: pracownicy pogotowia, zakłady pogrzebowe, przedsiębiorcy i urzędnicy. Patora umiejętnie portretuje bohaterów — od drobnych konspiratorów po tych, którzy korzystali z układu najbardziej. Opis opóźniania wyjazdów karetek, handel informacjami o zgonach czy chaos w dystrybucji leków powoduje zimny dreszcz. Najbardziej przejmujące są jednak fragmenty poświęcone rodzinom ofiar: bezsilność bliskich, którzy nie potrafili znaleźć logicznego wyjaśnienia dla nagłych i podejrzanych zgonów, staje się moralnym ciężarem książki.

Styl autora jest rzeczowy, ale nie bez empatii. Patora unika taniego sensacjonalizmu, stawiając na precyzję i faktografię. Dzięki temu dramat staje się bardziej wiarygodny — a zarazem jeszcze bardziej wstrząsający. Momentami lektura przypomina sekwencję kryminalną, innym razem analizę systemową; to połączenie działa na korzyść książki, choć niekiedy spowalnia narrację. Czytelnik przyzwyczajony do szybkich, skondensowanych reportaży może odczuć ciężar drobiazgowych analiz.

Książka ma też walor społeczny: zmusza do pytania o odpowiedzialność instytucji i mechanizmy, które pozwoliły na rozwój procederu. Patora zadaje niewygodne pytania — i często sam na nie odpowiada, konfrontując dokumenty z relacjami świadków. W tym sensie „Łowcy skór” to nie tylko opis afery, lecz apel o przejrzystość i zmianę.

Minusy? Momentami nadmiar szczegółów i powtarzające się fragmenty dokumentów mogą męczyć, a linia narracyjna tracić rytm. Dla mnie jednak jest to cena, jaką warto zapłacić za pełniejszy obraz. Słabością jest też brak głębszego osadzenia w szerszym kontekście politycznym tamtej epoki — choć autor częściowo to nadrabia, idąc w głąb mechanizmów lokalnych.

Autor pokazuje też, że ofiary tego systemu nie są tylko statystykami — każda strata ma twarz, imię i historię, a to humanizuje lekturę. Książka prowokuje do dyskusji o etyce pracy w służbie zdrowia, o granicach odpowiedzialności i o tym, jak chronić najsłabszych przed nadużyciami. Dzięki precyzyjnemu materiałowi źródłowemu tekst ma szansę stać się punktem odniesienia dla przyszłych dochodzeń i debat publicznych. Polecam „Łowców skór” zarówno czytelnikom zainteresowanym prawdą i sprawiedliwością, jak i tym, którzy cenią rzetelny reportaż śledczy.

To trudna, potrzebna lektura — bolesne przypomnienie, że sprawiedliwość wymaga czujności, odwagi i systemowych zmian. Warto ją przeczytać.

Informacje dodatkowe o Łowcy skór. Tajemnice zbrodni w łódzkim pogotowiu:

Wydawnictwo: Otwarte
Data wydania: 2023-01-25
Kategoria: Biografie, wspomnienia, listy
ISBN: 9788381352697
Liczba stron: 368
Język oryginału: polski
Dodał/a opinię: Beata Zielonka

Tagi: Reportaż i dziennikarstwo śledcze