Nie spotka cię nic złego

Nie spotka Cię nic złego jest już trzecim wydanym w tym roku thrillerem psychologicznym Agaty Zamarskiej, która swoją przygodę z pisaniem rozpoczęła w poprzednim roku.

Jego fabuła została zbudowana wokół głównego wątku, którym są poszukiwania zaginionego 4-letniego Stasia widziane z perspektywy jego rodziców. Akcja rozpoczyna się kiedy państwo Jamroz oddają swojego ukochanego chłopca pod opiekę babci Basi, ponieważ sami lecą na weekend  do Paryża. Relacje między małżonkami - Iwoną i Markiem są coraz bardziej napięte, a wspólny wyjazd w romantyczne miejsce ma je poprawić. Niestety nadzieje te okazują się złudne, a do tego w tracie ich nieobecności Staś wraz z babcią znikają. Poszukiwania nie przynoszą rezultatu. Przełom następuje dopiero po dwóch i pół roku od ich zniknięcia. W tym czasie małżeństwo się rozstało, Iwona przeszła załamanie nerwowe i specjalistyczne leczenie, a Marek aktualnie mieszka z nową partnerką. Kiedy prywatny detektyw trafia na ślad babci chłopca w sekcie Harmonia rodzice mają nadzieję, że w końcu odnajdą syna. Kobieta faktycznie przyjechała do sekty z dzieckiem, ale wkrótce po przyjeździe doznała głębokiego wylewu i stała się niepełnosprawna, a chłopca wcześniej ktoś zabrał. Kto to zrobił? Czy uda się go odnaleźć? Mnożą się pytania, na szczęście zaczynają się też pojawiać kolejne ślady.

W powieści Nie spotka Cię nic złego wątek kryminalny związany z zaginionym dzieckiem jest tłem do analizy psychologicznej pary głównych bohaterów, ich przeżyć związanych z tą sytuacją, reakcji podczas odkrywania kolejnych śladów w trakcie poszukiwania zaginionego synka oraz sposobów radzenia sobie z traumą jaką jest zniknięcie dziecka. Pisarka pokazuje nam także ich wzajemne relacje zarówno przed zaginięciem chłopca jak i aktualnie oraz wpływ tych relacji na zaistniałą sytuację. Pojawiają się także wątki związane z rolą przeżyć i doświadczeń z dzieciństwa na dorosłe życie.

Para głównych bohaterów to złożone i autentycznie opisane postacie. Prezentują oni różne, kontrastowe typy osobowości, co wpływa na różnice ich reakcji i zachowań. Marek jest bardzo impulsywny, ma problemy  z kontrolą emocji, szczególnie gniewu. Często narzuca otoczeniu swoje zdanie. Wykonywany zawód wpływa na jego dobrą umiejętność analizowania i wnioskowania, która jednak nie pomaga mu w ocenie własnej sytuacji. Z kolei Iwona jest bardziej opanowana, skryta, swoje działania skrupulatnie planuje. Postawa życiowa Iwony ma swoje uzasadnienie w doświadczeniach z  dzieciństwa oraz traktowaniu jej przez męża. Oboje nie są wobec siebie szczerzy i mają wiele tajemnic, które ukrywają przed otoczeniem i sobą nawzajem, o czym świadczą ich monologi wewnętrzne.  Informacje o leczeniu psychiatrycznym Iwony wprowadzają w  nas niepewność co do jej osoby, jej stabilności emocjonalnej i wiarygodności. Miałam ambiwalentne uczucia wobec kobiety i jej postępowania, choć rozumiałam przyczyny takiego działania. Natomiast z ciekawością obserwowałam jak manipulowała swoim otoczeniem. Marek natomiast od początku nie zyskał mojej sympatii.

Zastosowanie przez autorkę pierwszoplanowej narracji prowadzonej naprzemiennie przez Iwonę i Marka pozwala lepiej ich poznać i śledzić wydarzenia z dwóch odmiennych perspektyw. Służy to wytworzeniu lepszej relacji między bohaterami a czytelnikiem, który zaczyna sympatyzować z którąś z postaci oraz zapewnia szerszy ogląd wydarzeń. Ale ma to także pewne ograniczenia, bowiem taki typ narracji powoduje, że  jest ona ograniczona do wiedzy i percepcji konkretnego narratora i jego ocen, które są subiektywne. Otrzymujemy interpretację zdarzeń i ocenę osób, a nie obiektywny obraz rzeczywistości. W powieści obie strony podważają wiarygodność drugiej strony, co wprowadza czytającego w stan permanentnej niepewności i konieczność stałego decydowania w co i komu wierzy. Dodatkowy zamęt w ocenie sytuacji przez czytelnika wprowadzają złożone relacje w rodzinie Iwony i ujawniane stopniowo przez nią sekrety rodzinne.

Zamarska nie tworzy dynamicznej historii z licznymi zwrotami akcji, napięcie tworzy poprzez nieufność powieściowych postaci wobec siebie i wynikające z tego stałe pobudzanie wątpliwości w czytelniku i podważanie wiarygodności bohaterów. Tempo akcji jest przeciętne, ale każdy rozdział dostarcza jakiegoś nowego elementu, który stale posuwa ją do przodu, by na koniec zaskoczyć nas niespodziewanym plot twistem. Styl Zamarskiej jest prosty, ale sugestywny, autorka stale podsyca w czytelniku ciekawość i chęć rozsupłania tej zagadki, znalezienia odpowiedzi na pytanie kto kłamie i dlaczego, a także oczywiście gdzie jest chłopiec. Robi to podrzucając nam niejasne ślady i rzucając podejrzenia na kolejne osoby. Nasze zainteresowanie podsyca konstrukcja powieści - przeplatanie bieżących wydarzeń wspomnieniami narratorów, zmiany perspektyw i krótkie rozdziały. To wszystko sprawia, że powieść czyta się dość szybko.

Książka z pewnością zainteresuje tych, którzy znają już styl Agaty Zamarskiej, a także tych, którzy w thrillerze bardziej od dynamicznej akcji cenią psychologiczne analizy złożoności motywacji ludzkiego zachowania.

Informacje dodatkowe o Nie spotka cię nic złego:

Wydawnictwo: Filia
Data wydania: 2025-08-20
Kategoria: Kryminał, sensacja, thriller
ISBN: 9788384025161
Liczba stron: 320
Dodał/a opinię: EMOL

Tagi: Thrillery i suspens