,,Bardzo dokładnie pamiętam swoje dzieciństwo... Wiedziałem wówczas straszne rzeczy. Ale wiedziałem też, że nie mogę pozwolić, by dorośli się zorientowali, że wiem. To by ich przeraziło" -
tymi słowami należącymi do Maurice'a Senaka Neil Gaiman otwiera tajemniczy świat swojej najnowszej powieści.
Głównego bohatera poznajemy, gdy po wielu latach wraca do rodzinnej miejscowości na pogrzeb. Ma jeszcze godzinę do tego zdarzenia i jedzie przez miasto, gdzie oczy go poniosą. Nagle zdaje sobie sprawę, gdzie prowadzi go droga. Dociera do swojego dawnego domu a potem, nie wie dlaczego, zamiast wracać jedzie jeszcze milę do końca drogi na farmę Hempstocków. Spotyka tam kobietę, której dawno nie widział i nad stawem (który ktoś w jego przeszłości nazwał oceanem) przypomina sobie wydarzenia, mające miejsce, gdy miał siedem lat.
Urodziny chłopca. I duże rozczarowanie bo nikt nie przyszedł. Ale dziecko przyzwyczajone jest do samotności. Da niego:
,,Książki były znacznie bezpieczniejszym towarzystwem od ludzi".
Jego przyjacielem stał się kot Puszek, którego w tym dniu dostał od ojca. Lecz niestety krótko byli przyjaciółmi bo człowiek, którego w książce przedstawia się jako Górnika opali, pewnego dnia przejeżdża samochodem. Rodzina zaczyna mieć problemy finansowe i zaczyna wynajmować pokój chłopca, który musi przenieść się do pokoju siostry. W pewnym momencie lokatorem tym staje się rzeczony Górnik opali. Nie mieszka tam długo gdyż w pierwszym dniu wakacji kradnie samochód rodziców chłopca i popełnia w nim samobójstwo. Do miejsca zdarzenia nie jest daleko. Niestety młodemu chłopcu dane było zobaczyć trupa na tylnym siedzeniu. Ojciec dziecka nie wie, co z nim począć ale na szczęście zjawia się Letty - dziewczynka mieszkająca na pobliskiej farmie wraz z matką i babcią. Okazuje się, że śmierć tego człowieka otwiera drogę tajemnym złym mocom.
W ,,Oceanie na końcu drogi" rzeczywistość styka się z magią i tajemniczością. Narrator opisując tę historię wprowadza klimat grozy. W horrorach oglądanych w telewizji ogromne znaczenie ma muzyka. W tej książce odbiorca nie potrzebuje żadnych dodatkowych bodźców. Cała ona przesiąknięta jest niesamowitością, grozą. Okładka Irka Koniora doskonale oddaje klimat powieści.
Klimat grozy jest wyczuwalny w każdym zdaniu, na każdej stronie. Jednocześnie jest on delikatny jak skrzydła motyla - ledwo zauważa się ruch jego skrzydeł ale może on poruszać oceany (efekt motyla). Praktycznie do końca powieści można zastanawiać się czy historia jest prawdziwa czy to tylko wyobrażenie małego chłopca. W końcu
,,każdy zapamiętuje wszystko inaczej".
Nie jest łatwo opisać tę książkę. Ma w sobie ,,to coś". Jest jedną z niewielu książek w moim życiu, które po skończeniu czytania mam ochotę przeczytać jeszcze raz i to najlepiej natychmiast. Przyjemność czytania jest tak duża, że potrafiłam zostawić ją niedokończoną przez noc by rano znów móc napawać się jej wspaniałością.
Nie bez powodu Neil Gaiman nazwany jest mistrzem narracji.
Informacje dodatkowe o Ocean na końcu drogi:
Wydawnictwo: Mag
Data wydania: 2013-10-16
Kategoria: Fantasy/SF
ISBN:
9788374803861
Liczba stron: 216
Dodał/a opinię:
Agnieszka Nowak
Sprawdzam ceny dla ciebie ...