Inne wydania:
O książce "Oskar i pani Róża" Schmitta wiele się mówiło. Gdy postanowiłam ją wypożyczyć zaskoczyła mnie objętość. Malutka, niepozorna książeczka. Jednak w środku wyczytać można dużo.
Poznajemy Oskara, który jest chory na białaczkę. Szpitalne przyjaźnie, doktorzy i... pani Róża. Trudno jest żyć ze świadomością śmierci. Chyba, chyba, że... Czy można przeżyć wszystko w dwanaście dni?
Zmuszającą do refleksji powieść Schmitta polecam wszystkim. Napisana przestępnym językiem trafia i do młodszych, i starszych Czytelników.
więcej
Informacje dodatkowe o Oskar i pani Róża:
Wydawnictwo: Znak
Data wydania: 2011-11-29
Kategoria: Dla dzieci
Kategoria wiekowa: 9-12 lat
ISBN:
Liczba stron: 88
Tytuł oryginału: Oscar et la dame rose
Język oryginału: francuski
Tłumaczenie: Grzegorzewska Barbara
Dodał/a opinię:
POLECANA RECENZJA
OSKAR I PANI RÓŻA
Można by sądzić, że każdy szanujący się bibliofil, powinien z rezerwą podchodzić do ksiżeek „obarczonych” piętnem ogólnej akceptacji i poklasku. Przeważnie takie pozycje okazują się, delikatnie mówiąc niewymagającym „chłamem” w szpanerskiej oprawie i opartym na dobrej reklamie. Wspaniałym przykładem takiej wydymanej miernoty jest chociażby „Kod Leonarda Da Vinci”. Tym bardziej ciekawi przypadek innej książki, która, choć powszechnie zachwalana – ku mojemu zdziwieniu – rzeczywiście jest dobra. ”Oskar i pani Róża” Eri...
więcej
Kup książkę Oskar i pani Róża
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
Więcej
Więcej cytatów z tej książki
Codziennie patrz na świat, jakbyś oglądał go po raz pierwszy.
Więcej
REKLAMA
Zobacz także
Inne książki autora
Człowiek, który widział więcej
0
O co zapytałbyś Boga, gdybyś mógł z Nim porozmawiać? Huk, błysk. Chwilę potem gorąca fala powietrza, która podrzuca w niebo nawet najcięższe...
Ewangelia według Piłata
Zobacz wszystkie książki tego autora
0
Jeszua, młody Galilejczyk, spędza swoją ostatnią noc w gaju oliwnym. Wie, że sąd imperium rzymskiego wkrótce skaże go na śmierć. Przepełniony lękiem wspomina...
,, ...życie to taki dziwny prezent. Na początku się je przecenia: sądzi się, że dostało się życie wieczne. Potem się go nie docenia, uważa się, że jest do chrzanu, za krótkie, chciałoby się niemal je odrzucić. W końcu kojarzy się, że to nie był prezent, ale jedynie pożyczka. I próbuje się na nie zasłużyć''
Więcej