Pachnidło
Patrick Sueskind

Ocena: 4.77 (91 głosów)

opis

Inne wydania:

Okładka książki - Pachnidło. Historia pewnego mordercy

Do lektury bestsellerowej powieści Patricka Suskinda zachęcił mnie film.

O tym, że Jan Baptysta Grenuille jest psychopatą dowiadujemy się już z pierwszej strony powieści. To człowiek obdarzony genialnym węchem, ale z upośledzonymi innymi zmysłami. Zapachy są dla niego podstawowymi informacjami o otaczającym go świecie i ludziach. Na podstawie woni określa charakter każdego napotkanego człowieka. Wyczuwa zagrożenie lub zyskuje pewność, że jest bezpieczny. Czytanie to w zasadzie rozrywka bierna. Nie mamy wpływu na treść czytanego tekstu. Kunszt Suskinda sprawił, że byłam w stanie prawie wyczuć zapachowy świat bohatera.

Książka silnie pobudza wyobraźnię. Zawiera całe stronice długich, drobiazgowych opisów, od których nie mogłam się oderwać, mimo, iż miejscami są wręcz odrażające. Sama kryminalna intryga mogłaby stanowić materiał na świetną sensacyjną powieść. W „Pachnidle” to jedna z licznych warstw tej niezwykłej książki. Każda została po mistrzowsku skomponowana. Autor zbudował narrację z perspektywy zapachowych doznań głównego bohatera. We wszystkich niemal książkach opisane są różnorodne wonie, ale stanowią jeden z wielu drugoplanowych elementów. W „Pachnidle” są najważniejsze, tworzą świat, w który wchodzimy wraz z budzącym trwogę bohaterem. Na osobną uwagę zasługuje z pewnością świetne psychologiczne studium genialnego psychopaty, który dla zrealizowania swojej życiowej misji, nie cofnie się przed niczym. Mimo, iż moim ulubionym literackim gatunkiem jest klasyczny kryminał z elementem suspensu, to wątek kryminalny nie był dla mnie atrakcyjny bardziej niż inne. Książka trzyma w napięciu właściwie bez przerwy, nawet w miejscach, w których Autor z detalami opisuje zwyczajne czynności, zwyczajne sprawy.

Groza wynika z samej osobowości psychopatycznego bohatera. Niezwykła historia opisana jest z jego punktu widzenia. Miejsca akcji, XVIII-wieczne francuskie miasta, nie są bynajmniej piękne. Brud i nędza, podkreślone jeszcze sugestywnymi opisami miejskich wyziewów. Ludzie, w większości wiodący życie niewiele odbiegające od zwierzęcej egzystencji. Bezwzględność i okrucieństwo. Tym bardziej zadziwia maestria, z jaką Suskind przyciąga do tego ponurego i odpychającego świata. „Pachnidło” to jedna z tych powieści, których nie da się w żaden sposób zaszuﬂadkować. Wymyka się wszelkim klasyﬁkacjom.

Takie rarytasy, jak dzieło Patricka Suskinda, traﬁają się niezwykle rzadko. Są jak kamienie milowe na czytelniczej drodze.

Alicja Minicka