Nazwisko Kallentoft kojarzę z typowym szwedzkim kryminałem, więc z tym większym zaciekawieniem sięgnęłam po - wnioskując z zapowiedzi - zupełnie inne jego oblicze.
Od początku fabuła prowadzona jest strasznie chaotycznie. Wydarzenia z przeszłości (rozmowy z Emmy, retrospekcja z potencjalnych wydarzeń, imprez, w których mogła brać udział, początki poszukiwań) nagle pojawiają się w bieżącej akcji, niestety niczym nieoddzielone i czytając, kompletnie gubiłam wątki. Z drugiej strony ten chaos mógł być celowy, bo wprowadza czytelnika w stan jakby po zażyciu jakiegoś narkotyku, przez który ciężko odróżnić majaki od rzeczywistości, sprawia, że myśli w głowie wirują, zmieniają się, nakładają na siebie. W podobnym tonie Mons Kallentoft przedstawił głównego bohatera, człowieka pełnego sprzecznych uczuć, którego depresyjny nastrój rzutuje na nasz odbiór książki. Tim z jednej strony stara się wykonywać swoją pracę prywatnego detektywa najlepiej jak się da, z drugiej wciąż na własną rękę szuka córki. Poszukiwania stają się jego obsesją, wyniszczają, ale dają nadzieję.
"Patrz jak spadam" to właśnie w głównej mierze powieść o wzlotach i upadkach, beznadziei i wierze, że może jednak nie wszystko stracone, a to wszytko jakby dla kontrastu umieszczone w jednym z najpiękniejszych miejsc na ziemi. Majorka - wyspa wiecznych imprez, nielegalnych środków i słońca. Po I tomie nie umiem określić czy ta twarz Monsa Kallentofta przypadła mi do gustu, czy jednak nie. Poczekam na kolejne.
Wydawnictwo: Rebis
Data wydania: 2021-02-23
Kategoria: Kryminał, sensacja, thriller
ISBN:
Liczba stron: 416
Tytuł oryginału: Se mig falla
Dodał/a opinię:
red_sonia
W mrocznym, zimnym Sztokholmie toczy się bezlitosna gra - Zack jeszcze nigdy nie otarł się tak blisko o śmierć. W SZTOKHOLMIE GRASUJE POTWÓR Ktoś...
Kolejne śledztwo inspektora Zacka Herry'ego! Widok, jaki ukazuje się oczom policjantów na jednej ze sztokholmskich wysp, jest makabryczny, wręcz...