Podziemne miasto

Ujrzawszy okładkę tej książki pomyślałam: "To będzie pewnie straszna powieść". I właśnie taka powinna być, ponieważ "Podziemne miasto" to jak możemy przeczytać na froncie obwoluty to powieść grozy. Autor połączył tu historię z elementami nadnaturalnymi. Przyznam się, że lubię właśnie taki misz-masz. Szczególnie, że akcja została osadzona w Międzyrzeczu, który jest dość blisko mojego rodzinnego miasta, a w którym jeszcze nie byłam. Po lekturze nabrałam ogromnej ochoty, aby odwiedzić opisane tu poniemieckie tunele. Ciekawe co naprawdę można odnaleźć w ich ciemnych zakamarkach...

Tak. Łukasz Henel wybrał dobre miejsce, aby zasiać we mnie ziarnko strachu. Może niezbyt wielkie, ale jednak trochę się bałam. Wędrowanie wraz z bohaterami po starych, ciemnych, poniemieckich tunelach wymaga iście stalowych nerwów. Co i rusz słychać dziwne odgłosy, a wokoło nas prawie nic nie widać mimo włączonych latarek. To dopiero przygoda. Jednak szkoda, że fragmentów, które naprawdę wydają się straszne jest tu dosłownie kilka. Przez większość powieści jesteśmy jakby wprowadzani w nastrój grozy. Trochę to niestety moim zdaniem zbyt długo trwa. Początek książki (jakieś 40-50 stron) nastręczał mi dość dużych problemów z wniknięciem w tę historię. W sumie ciężko mi powiedzieć czy powodowały to dość dziwnie skonstruowane dialogi, czy fakt, że właśnie te kilkadziesiąt początkowych stron wydaje się jakby nie pasować do klimatu powieści grozy. Bo co też strasznego jest w czytaniu o starszym mężczyźnie, jego domu i o historii okolicy. Z mojego punktu widzenia - nic. Dopiero dużo później pojawiają się oczekiwane momenty grozy. A jakże. Jednak patrząc na całą książkę określenie jej jako powieść grozy jest jak dla mnie zbyt na wyrost.

Podobało mi się to, że autor wplótł tu trochę historii. Zawsze z wielką chęcią czytam o dawnych czasach. Tu cofamy się do 1957 roku dzięki lekturze dziennika pisanego przez emerytowanego żołnierza. Muszę przyznać, że pisarz zgrabnie połączył teraźniejszość i przeszłość. Jeśli chodzi o stworzonych tu bohaterów, niestety są oni albo źli albo dobrzy. Jak dla mnie to trochę za mało, żebym uważała ich za realnych. Poza tym niewiele lub prawie nic nie dowiadujemy się o emocjach czy motywacji poszczególnych postaci. No może trochę przesadziłam. Autor lekko uchyla rąbka tajemnicy i pozwala poznać nam trochę bliżej jednego z nich. Jednak pozostali pozostają jakby w ukryciu. Nie wiadomo w sumie kto jest tu głównym bohaterem. Podejrzewam, że miał to być wspomniany przeze mnie już emerytowany żołnierz, ale patrząc z perspektywy całej powieści to jego przeciwnik stał się tu postacią wiodącą. A może właśnie tak miało być. I wreszcie nachodzi moment przedstawienia bestii. O tak. Ten element zasługuje na pochwałę. Jednak zanim poznałam potwora musiałam uzbroić się w ogromną cierpliwość. Autor kreśli go bardzo powoli. Jakby czekał na coś. I gdy w końcu stanęłam z nim twarzą w twarz moje długie oczekiwanie zostało nagrodzone. Jednak cały czas się zastanawiałam dlaczego pisarz wybrał właśnie taką istotę. Dlaczego? Cóż, wydaje mi się, że nijak nie łączy się ona z resztą historii. A przecież powinna...

Mimo że powieść nie jest zbyt obszerna przyznam się, że dość opornie mi się ją czytało. Niestety kartki same tu się nie przewracały. Powiem więcej. Wcale mnie nie ciągnęło do tej lektury. Styl autora zwyczajnie do mnie nie trafił. Jednak nie żałuję, że ją poznałam. Że dotrwałam do końca. Warto było dowiedzieć się czegoś więcej o międzyrzeckich, poniemieckich tunelach. Teraz już wiem gdzie się wybiorę w trakcie nadchodzących wakacji. Można ją przeczytać, gdy lubi się powieści przygodowe z odrobiną historii w tle...

Informacje dodatkowe o Podziemne miasto:

Wydawnictwo: Videograf
Data wydania: 2015-03-03
Kategoria: Kryminał, sensacja, thriller
ISBN: 978-83-7835-371-3
Liczba stron: 256
Dodał/a opinię: Agnieszka Chmielewska-Mulka