Powód by oddychać
Rebecca Donovan

Zamożna okolica. Większość mieszkańców przykłada dużą wagę do podtrzymywania pozorów idealnego życia. Nie inaczej zachowuje się Emma Thomas. Dobrze się uczy, uczęszcza na pozalekcyjne zajęcia. Na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać, że jej życie jest idyllą. Jednak dziewczyna ciągle poprawia długie rękawy, aby ukryć siniaki. Nie chce, żeby ktokolwiek poznał prawdę. Nawet jej najlepsza i jednocześnie jedyna przyjaciółka nie wie o niej wszystkiego. Emma izoluje się od rówieśników. Unika wszelkich kontaktów. Zamyka się w swoim świecie. I wtedy poznaje przystojnego Evana...

Już od początku poczułam się jak w pułapce. Jakbym była brutalnie raniona fizycznie i psychicznie. Nie będąc w stanie podnieść głowy. Stając się niewidzialną i żyjąc nadzieją na ucieczkę z tej matni. Od bólu i brutalności. Z poranionymi plecami, z oparzeniami na rękach, lekko utykając. I wtem pojawia się Evan. Przystojny, niosący bezinteresowną pomoc, bezpośredni. Taktowny, rycerski, miły, ujmujący. Cierpliwy, wytrwały, uroczy. Ten chłopak to cudowny promień światła w życiu Emmy. Momentami wydawał mi się aż nazbyt idealny. A jak wszyscy wiemy ideałów w rzeczywistym świecie nie ma. Jednak dla naszej bohaterki Evan był jak powiew świeżego powietrza.

W sytuacji opisanej w tej powieści wyidealizowany obraz chłopaka zrównoważył moc czarnego charakteru - potwora, który się nad nią pastwił. Najbardziej zaskakujące jest jednak to w jaki sposób autorka przedstawiła obraz kata. Jego dwulicowość przeraża. Jakby ciało zamieszkiwały dwie osoby. A może "coś" tą osobę opętało. Istne rozdwojenie jaźni. Z jednej strony dobroć a z innej okrucieństwo i przemoc. Jednym słowem piekło na ziemi. Bardzo szczegółowe i niesłychanie okrutne opisy czynów często mnie bulwersowały. Nie wiem, która postawa była gorsza. Oprawcy czy osoby trzeciej, która bez żadnej reakcji przyglądała się całemu procederowi. Kto z nich był bardziej okrutny? Czy sprawca czy świadek? Czy brak reakcji na okrucieństwo jest tożsame z krzywdzeniem?

Moje serce mocniej uderzało w niektórych momentach, czasami denerwowałam się z powodu jej zachowania. Chciałam, żeby Emma odnalazła wreszcie szczęście. Byłam wściekła i całkowicie załamana, gdy czytałam tę historię. Wydawało się, że jej ból nigdy się nie skończy. Brak mi słów, aby wyrazić, jak trudno było mi o tym czytać. Autorka uczyniła mnie niemym świadkiem tej grozy. Chciałam potrząsnąć dziewczyną i spowodować, aby powiedziała komuś o tym koszmarze, aby ktoś to wreszcie powstrzymał. Niestety byłam bezradna.

Wyjątkowa opowieść o miłości, nieopisanym okrucieństwie i nigdy nie umierającej nadziei. Równie imponująca jest dbałość autorki o szczegóły. W środku książki zdałam sobie sprawę jak staranne fundamenty zostały ustanowione dla wydarzeń, które miały nadejść. Jednak to zakończenie okazało się dla mnie największym zaskoczeniem. Serce mi zamarzło, a oczy wypełniły się łzami. Do tej pory czuję się nieco rozbita. Autorka zabawiła się moimi emocjami. Poczułam się jak piłeczka od ping ponga poruszająca się pomiędzy uniesieniem i smutkiem, nadzieją i wściekłością.

"Powód by oddychać" to jedna z tych książek dla nastolatków, które poruszają interesujące kwestie z punktu widzenia także dorosłego czytelnika. Zostałam przez tą historię zniewolona. To ten rodzaj lektury, który prowadzi nas przez bramy piekła i z powrotem...

Informacje dodatkowe o Powód by oddychać:

Wydawnictwo: Feeria
Data wydania: 2014-09-24
Kategoria: Dla młodzieży
ISBN: 9788372294166
Liczba stron: 384
Dodał/a opinię: Agnieszka Chmielewska-Mulka