Pożeracz dusz

Opinia 13

             Kiedy patrzę na półkę z książkami, cykl Kronik pradawnego mroku dość się wyróżnia. Powieści są utrzymane w twardej oprawie, na której nie ma nic poza nazwą serii i godnością autorki. A to wszystko zostało otulone przez wydawnictwo WAB w prześliczne, przypominające starożytne rysunki na skałach obwoluty. Muszę przyznać, że jest to chyba najciekawszy sposób wydania książki z jakim się spotkałam, a wspaniała praca Johna Fordhama powinna zostać doceniona.

             Podobnie jak starania Michelle Paver, by oddać grozę i piękno lodu. W pożeraczu Dusz autorka porywa czytelnika do wspaniałego świata północy, gdzie ogień jest najdroższym przyjacielem człowieka, a wilgoć może zabić. Do miejsca, w którym ludzie zatrzymują w domach zwłoki swoich zmarłych aż do wiosny, by nie zjadły ich lisy. Pokazując jak bardzo różny od naszych był organizm człowieka z dawnych czasów. Zdany głównie na siebie, musiał stać się dużo silniejszy, gdyż słabsze jednostki, po prostu umierały.

             Wśród opisu wędrówki i codziennych czynności można znaleźć bardzo wiele praktycznych porad dotyczących sztuki przetrwania, dowiedzieć się w jaki sposób przeżyć na lodowej rzece, jak oprzeć się zimnu i dlaczego cienkie opaski są niemalże obowiązkową częścią ubrania. Warto zauważyć, że gdy czeka się na ratunek, a jest już zbyt zimno, by być w stanie utrzymać ciało w dobrej kondycji, dobrze jest podłożyć pod siedzenie rękawiczki i skulić się jak najbardziej, wkładając ręce pod pachy, by uniknąć odmrożeń. Albo że można nieść ogień w zawiniętej liśćmi hubce i rozbudzać go na postojach delikatnymi podmuchami powietrza.

             Zdumiewające jest odczucie zimna, przebiegające po plecach podczas lektury, obecne nawet w cieple zacisznego, domowego kącika czytelniczego. Opisy przyrody jak zwykle porywają swoją malowniczością, z każdym powrotem do książki zachwycając wciąż na nowo.

???????????????????????

"Ogłuszający ryk rozdarł niebo, gdy góra przewróciła się i runęła w Morze [...]

Tam, gdzie przed chwilą była [...], teraz opadała i wznosiła się na falach połać białego, pokruszonego lodu"

???????????????????????

             Oprócz fascynującej natury, czytelnikowi zostają przedstawione również niesamowite zwyczaje ludzi północy. Liczne śpiewy, składanie ofiar wiatrowi, czy chyba jeden z najbardziej magicznych obrzędów - noc duchów. A także w końcu pojawią się łączący siły Pożeracze Dusz. Nie zabraknie również klaustrofobicznych jaskiń ani przerażających szczelin między rzeczywistością i ułudą. Trzecia część cyklu jest jedną z dłuższych i przez to jeszcze bardziej obfitujących w zaskakujące zwroty akcji czy zdumiewające odruchy dawnego świata. Czytelnik zostaje wrzucony w wir akcji i by poznać dalsze losy postaci, musi przestrzegać praw natury.

             W książce nie brakuje również magii, Torak odkrywa swój dar i uczy się wędrować z duchami, co nie jest ani łatwe, ani przyjemne. Wilk poznaje istotę zaufania do człowieka i względnego pojęcia przyszłości, a Renn próbuje przełamać się i wyznać przyjaciołom najgłębsze sekrety. W trójkę znajdą się na łasce i niełasce lodu, zamknięci w jednej jaskini z żadnymi władzy Pożeraczami Dusz.

            Podobnie jak poprzednie dwie części, polecam, polecam i jeszcze raz polecam! Jest to powieść, przy której nie można się nudzić, a piękno stylu zachwyci czytelnika w każdym wieku.

Informacje dodatkowe o Pożeracz dusz:

Wydawnictwo: W.A.B.
Data wydania: 2010 (data przybliżona)
Kategoria: Fantasy/SF
ISBN: 9788374143332
Liczba stron: 352
Dodał/a opinię: Zuzanna Bukowska