"I dziewczynka powiedziała do wilka:
-Jakie masz wielkie serce!
-To żeby pomieścić swój gniew.
Wtedy dziewczynka odparła:
-Jaki wielki jest twój gniew!
-To po to, żeby ukryć w nim przed tobą serce."
"Rzeźbiarz łez" to książka, którą trawię już dobrych kilka dni i tak zbieram się do tej recenzji i nie mogę się zebrać. 😉
Wszystko dlatego, że nie sądzę, abym mogła swoimi słowami oddać emocje, jakie wzbudza i całą esencję tej powieści.
Z pozoru jest to prosta historia dwójki nastolatków, którzy spędzili swoje dotychczasowe życie w placówce wychowawczej, a teraz los się do nich uśmiechnął i mają szansę na wejście w dorosłość pośród prawdziwej rodziny.
Nica to delikatna, kochająca zwierzęta i widząca w każdym dobro postać, a Rigel to jej przeciwieństwo. Chociaż jest ulubieńcem nauczycieli i wychowawców, dziewczyna zna jego mroczną stronę. A teraz będzie mieszkać jeszcze bliżej, będzie narażona jeszcze bardziej i będzie się bała jeszcze mocniej.
Czy jednak wszystko jest takie, jakie nam się wydaje?
Forma i styl autorki sprawiają, że ta historia staje się czymś absolutnie wyjątkowym, opowiedzianym w sposób wręcz magiczny.
Z każdą kolejną stroną błądzimy pomiędzy różnymi emocjami, obserwując, jak smutek zderza się z radością, poczucie bezsilności z nadzieją, brutalność z delikatnością, rozsądek z uczuciami i dobro ze złem.
Wszystko to potęguje wspaniale wykreowany klimat melancholii, a czasem nawet grozy, chociaż nadal w zestawieniu z pięknem, dobrem i delikatnością. 🦋
Kocham Nicę, jest to wspaniała postać i tak bardzo wczułam się w jej historię, że błagałam w duchu autorkę, żeby ją dobrze dla niej poprowadziła. 😉
No i Rigel - tajemniczy chłopak, buntownik wobec miłości i jej największy niewolnik.
Jego relacja z Nicą zdecydowanie nie należy do prostych, ale jak już poznajemy coraz więcej szczegółów na ich temat, wszystko układa się w piękną całość.
"Nie chciał się na to zgodzić. Ona, tak anonimowa, taka pozbawiona jakiegokolwiek znaczenia, ona, która niczego o niczym nie wiedziała, nie mogła wnikać w niego w ten sposób, nie mogła drążyć jego duszy i serca, i to bez pozwolenia."
Cała ta opowieść oparta jest na temacie adopcji, mieszkania w Grave i tego, co tam się działo. Jest to szalenie smutne, przygnębiające i może budzić dyskomfort, zwłaszcza wśród młodszych czytelników, więc miejcie to na uwadze.
Nie sposób jednak ominąć tego, co "Rzeźbiarza łez" wyróżnia na tle innych książek, czyli sposobu, w jaki został on napisany. Jest to jedna z najbardziej poetyckich pozycji w tej kategorii, jakie czytałam. Tekst jest pełen metafor, porównań i innych środków stylistycznych sprawiających, że czytelnik ma wrażenie, jakby obcował z czymś niezwykłym.
I tak jest! 😊
Jednocześnie tekst ten czyta się bardzo dobrze i płynnie, wszystko jest spójne, a te niemal 650 stron ucieka nie wiadomo kiedy. 😉
"Zawsze myślałam, że Rigel jest jak księżyc.
Czarny księżyc, który skrywa przed wszystkimi swoją ciemną stronę, połyskuje swym mrokiem, rzuca cień nawet na gwiazdy.
Myliłam się.
Rigel był jak słońce.
Parzył skórę.
Oślepiał."
Gdybym miała tę książkę opisać jednym słowem, byłaby to "delikatność". Delikatność, która zderza się z mrokiem, siłą i brutalnością, ale jednak pozostaje niezmienna i obecna.
"Rzeźbiarz łez" wzrusza, smuci i raduje, napawa optymizmem, nadzieją i skłania do przemyśleń, a chwilami także bawi.
Jeśli lubicie piękne historie, wyjątkowych bohaterów, trudne tematy, kosmos, legendy i gburowatych nastolatków, koniecznie sięgnijcie po tę zachwycającą pozycję!
Ciężko uwierzyć, że to debiut! 9/10🖤
Gratuluję wydawnictwu kolejnej cudownej premiery i dziękuję za tę historię.🦋
Informacje dodatkowe o Rzeźbiarz łez:
Wydawnictwo: Znak
Data wydania: 2023-09-27
Kategoria: Obyczajowe
ISBN:
Liczba stron: 656
Dodał/a opinię:
lettoaletto
