Saga Puszczy Białowieskiej
Simona Kossak

Simona Kossak większość swojego życia poświęciła pracy w Puszczy Białowieskiej. Kochała zwierzęta i przyrodę, więc właściwie żyła tą pracą. Często pisała o zwierzętach, nagrywała je i fotografowała. Próbowała ratować ginące gatunki i ich środowisko naturalne, szczególnie właśnie Puszczę Białowieską. Napisała między innymi książkę Saga Puszczy Białowieskiej, w której opisała trudne losy tego terenu od momentu pojawienia się tu ludzi. Okazało się, że człowiek od początku działał na szkodę pięknej Puszczy, a to już jedno z ostatnich takich miejsc na świecie.

Książka jest podzielona na rozdziały, a każdy z tych rozdziałów ma innego bohatera. Tymi bohaterami są zwierzęta charakterystyczne dla Puszczy Białowieskiej, niektóre już trudne do spotkania na tych terenach. Umieszczono w niej wiele czarno-białych fotografii zwierząt, często razem z Simoną. Na końcu książki znajduje się wielostronicowa bibliografia, do której warto zajrzeć. Okładka jest tekturowa z zakładkami, utrzymana w zieleniach. Znajduje się na niej piękne czarno-białe zdjęcie Simony z sarenką. Książka wydana jet na grubym, szorstkim, szarawym papierze. Jest duża ale dość lekka.

Rozdziały są podzielone na dwie części. W jednej, wydrukowanej zieloną farbą, Simona przedstawiała krótkie opowiadanie dotyczące jakiegoś dawnego momentu czy wydarzenia związanego z Puszczą Białowieską. W tych opowiadaniach występują królowie i inne postacie historyczne, nie brakuje również zwierząt. Napisane są zupełnie innym językiem niż reszta książki, nieco starodawnym. Są krótkie, a jednocześnie piękne, czyta się je jak baśnie historyczne.

Części drukowane czarną farbą to informacje na temat zwierząt, Puszczy Białowieskiej i spraw z nimi związanych. Pisane są bardziej współczesnym, zwyczajnym, ale bardzo pięknym językiem. Simona opisuje w nich między innymi działania swoje i swoich poprzedników, związane z opieką nad Puszczą i jej mieszkańcami. Dużo miejsca poświęca ekologii, wyjaśnia różne zjawiska i prawa panujące w lasach i w puszczach. Opisuje kwestie prawne i sytuację z jaką musiała walczyć, by jak najskuteczniej pomagać zwierzętom i przyrodzie Puszczy.

Puszcza Białowieska to jedno z ostatnich miejsc w pełni naturalnych w Europie. Simona już dawno zwracała uwagę na to, że Puszcza Białowieska umiera i że to człowiek jest za to odpowiedzialny. Ta książka wyjaśnia dlaczego tak ważne jest, by jak najdłużej pozostawić to piękne miejsce nietknięte przez cywilizację. Myślę, że tę książkę powinien przeczytać każdy, by uświadomić sobie, jakim skarbem jest dla nas to miejsce. To lektura obowiązkowa.