Szept przeszłości

Macie takie historie, do których lubicie wracać w momentach dla siebie kryzysowych? Dla mnie taką była właśnie ta historia, kiedy jeszcze była na wattpadzie, nie zliczę ile razy ją tam czytałam i nie mogłam się pozbierać jak zniknęła, dlatego z niecierpliwością wyczekiwałam premiery papierowego wydania, które już mogę trzymać w rękach, i którą musiałam przeczytać teraz, już, pomijając piętrzący się stosik książek do zrecenzowania. Oficjalnie mogę powiedzieć, że w końcu mam swoją ulubioną książkę od Mistowej.

Mia, kobieta bojąca się własnego cienia, przypadkiem a może zrządzeniem losu trafia do niewielkiego hotelu w górskim miasteczku, gdzie błaga o pomoc. Właścicielka przybytku, widząc stan dziewczyny postanawia jej pomóc, zdając sobie sprawę, że ciągnie się za nią coś złego. Mieszkańcy szybko zaczynają czuć do Mii sympatię z jednym wyjątkiem, Mason ma co do niej złe przeczucia, intuicja nigdy go nie zawiodła, a dziewczyna wydaje mu się dziwnie znajoma. Niedługo później mężczyzna jest pewny tożsamości dziewczyny, zaczyna czuć do niej coś więcej, a w ostatecznym rozrachunku może być jej ostatnią deską rachunku.

To nie jest łatwa historia, to nie jest przyjemny romansik w którym wszystko jest ładne i kolorowe. To historia, która boli, przy jej czytaniu boli każda komórka ciała i każdy atom duszy, historia porusza do głębi, pokazuje brutalność świata i najczarniejszą z czarnych stronę człowieczeństwa. Moim zdaniem ta książka to najbardziej bolesna, najtrudniejsza i najbardziej emocjonalna historia jaką stworzyła autorka. Mam wrażenie, że pozbierała najgorsze demony świata i zamknęła je w jednej powieści, która momentami przytłacza, jeży włos na głowie i sprawia, że to co się dzieje w fabule jest nie do uwierzenia dla zwykłego człowieka.

W tej całej rozgrywającej się w fabule tragedii (fani dram będą w pełni usatysfakcjonowani) jednak można dostrzec to światełko, tę nadzieję, choć zaledwie się ona tli, to czytając ma się poczucie, że musi być lepiej, musi być dobrze, że bohaterowie sobie poradzą, jedno jest pewne droga nie będzie łatwa i przyjemna, a autorka nie przebiera w środkach i daje mocno w kość zarówno bohaterom jak i czytelnikom, których ta powieść może złamać na pół, a serca i dusze w drobny pył, a poskładanie tego wszystkiego w całość będzie graniczyło z cudem. Po tej książce już nigdy nie będziecie tacy sami, ta książka was przeora, przeżuje i wypluje, inaczej też spojrzycie na Mistową, która w tej powieści pokazała całkowicie inne oblicze.

Ola się kiedyś zaśmiała, że znam jej opowieści na pamięć, jak dla mnie to było stwierdzenie nieco nad wyrost ale nie przy tej historii, wiele fragmentów rzeczywiście znam na pamięć, fabuła gdzieś tam żyje swoim życiem w mojej podświadomości, a czytając ją po raz kolejny widzę opisywane wydarzenia w głowie. Tej książki nie polecam wrażliwym czytelnikom, tutaj nie znajdziecie romantycznej i ckliwej historii, tutaj dostaniecie ból, ból i jeszcze więcej bólu i cierpienia. To mocna i brutalna książka, w której watek romantyczny jest zaledwie dodatkiem, ten romans to ciągła walka, to coś gdzie granica pomiędzy desperacją a nadzieją zaczyna zanikać, to coś czego nigdy nie zapomnicie.

Mogę o tej książce mówić w samych superlatywach, pomimo jej ciężkości, ja ją uwielbiam. To była najbardziej wyczekiwana przeze mnie książka tego roku, taka bez której naprawdę nie mogłabym żyć. To lektura wzbudzająca cały huragan emocji, poruszająca do najmniejszego atomu, która w całej tej brutalnej i bolesnej otoczce po prostu zachwyca. Zachwyca też cudowne wydanie, dopracowane w każdym nawet najmniejszym detalu. Ja książkę oczywiście polecam, podpisuję się pod nią dwoma rękami i nogami, to lektura po którą warto sięgnąć i poznać ciemną stronę Mistowej.

Informacje dodatkowe o Szept przeszłości:

Wydawnictwo: WasPos
Data wydania: 2025-10-21
Kategoria: Romans
ISBN: 9788382908541
Liczba stron: 288
Dodał/a opinię: olilovesbooks2

Tagi: romans