Myślę, że trudno będzie znaleźć osobę, która nie słyszała o "Tajemniczym ogrodzie". Ja pierwszy raz zetknęłam się z tą książką w szkole (chyba podstawowej), ale wtedy bunt przeciwko obowiązkowym lekturom był silny, więc nikt nie zmusił mnie do jej przeczytania. "Tajemniczy ogród" to klasyczna powieść o Mary Lennox, dziewczynce, która po śmierci rodziców trafia z Indii do Anglii, by zamieszkać z wujem w Misselthwaite Manor. Początkowo samotna i nieszczęśliwa, Mary powoli odnajduje swoje miejsce i przyjaciół. Nie zdradzę więcej, jeśli ktoś jeszcze nie czytał! ;) Jest to dość ciekawa opowieść dla czytelników w każdym wieku. Moim zdaniem, każdy znajdzie tu coś dla siebie, a z wiekiem zacznie inaczej ją rozumieć i przyjmować. Co mnie najbardziej użekło? Wydaje mi się, że obserwacja przemiany nie tylko ogrodu, ale i dzieci, zwłaszcza Mary, która z marudy i egoistki staje się pełną życia i empatyczną dziewczynką. Ukazanie, jak pozytywne myślenie wpływa na nasze zdrowie psychiczne i fizyczne, oraz jak ważne jest otoczenie, które nas wspiera, rozczuliło mnie doszczętnie. Historia Colina sprawiła, że niejednokrotnie łza zakręciła mi się w oku. Czy znalazłam jakieś minusy? Chyba jeden, ale malutki. Główna bohaterka początkowo doprowadzała mnie do szału. Irytacja na nią doprowadziła mnie do zenitu. Mimo, że książka jest króciutka, a jej przeczytanie zajmuje jeden wieczór... do jej połowy walczyłam ze sobą, żeby jej nie wyrzucić przez okno :D No ale cóż, ciekawość zwyciężyła. Książka cała i zdrowa stoi na półce.
Ciekawostka: "Tajemniczy ogród" to książka, która przerwała tabu odnośnie zdrowia psychicznego! Książka stała się nie tylko literacką "perełką", ale również inspiracją dla terapeutów i psychologów, którzy podkreślają terapeutyczne korzyści płynące z przebywania wśród zieleni.
Wydawnictwo: Znak
Data wydania: 2011-03-20
Kategoria: Dla dzieci
Kategoria wiekowa: 9-12 lat
ISBN:
Liczba stron: 320
Tytuł oryginału: The Secret Garden
Język oryginału: angielski
Tłumaczenie: Włodarkiewicz Jadwiga
Dodał/a opinię:
Paulina Rudnicka-Kępa
...) najgorsze dla dziecka, jak zawsze robi to, co chce, albo jak nigdy nie może robić tego, co chce. Nie wiadomo, co gorsze.
Siedmioletnia Sara Crewe wiedzie życie jak z bajki. Na pensji dla dziewcząt w Londynie jest hołubiona przez wszystkich. Ma własny salon, garderobę, kucyka...
Leśna Boginka to bohaterka jednej z najpiękniejszych powieści autobiograficznych w której Frances Hodgson Burnett, opisuje swoje dzieciństwo - baśniową...
Tak to już bywa, że tylko czasami odczuwa się, jakby się miało żyć zawsze, zawsze. Opanowuje owo czucie niekiedy, gdy człowiek się ze snu zbudzi o jutrzence, znajdzie się sam wobec natury i głowę w tył odrzuciwszy spojrzy ku niebu, ujrzy, jak jego blady seledyn z wolna się rozjaśnia, gdy tymczasem na wschodzie dzieją się cudowne rzeczy, aż wszystko narasta jakby w jeden okrzyk triumfu. Wtedy to serce bić przestaje wobec onego niezmiennego, potężnego majestatu wschodzącego słońca, chociaż zjawisko powtarza się każdego ranka od tylu milionów lat. Wtedy - na chwilkę - zapomina się o wszystkim. Czasem znów opanowuje owo uczucie, gdy się człowiek znajdzie sam w lesie o zachodzie słońca, a tajemnicza, przesycona złotymi promieniami cisza przenika poprzez konary drzew, jak gdyby z wolna opowiadała o rzeczach jakichś dawnych a cudnych. Nieraz poczucie ogromu ciszy nocnej z miliardami gwiazd mrugających i patrzących na nas daje nam pewność, że żyć będziemy zawsze, czasem utwierdzają nas w tej wierze dźwięki pięknej muzyki, czasem spojrzenie drogich nam oczu.
Więcej