Upalne lato Gabrieli

Cykl "Upalne lato" autorstwa Katarzyny Zyskowskiej - Ignaciak, zyskał już wielkie uznanie w oczach polskich czytelników, którzy poznając historię kolejnych pokoleń polskich kobiet, poznawali także niezwykle burzliwe dzieje Naszego kraju.. Książki te są bowiem czymś więcej, aniżeli tylko kolejnymi opowieściami o mniej lub bardziej szczęśliwym życiu głównych bohaterek, gdyż opowiadają także o Nas samych, o Naszych dramatach okresu międzywojennego, wojennego, powojennego PRL-u, czy tez burzliwych przemian po roku 89. To swoiste kroniki Polaków, w których wszyscy możemy odnaleźć swoje własne losy, wspomnienia, życiorysy..

 Z tym większą zatem radością mogę oznajmić, iż oto na półki polskich księgarni trafiła najnowsza - trzecia już odsłona tej wyjątkowej sagi, której tytuł brzmi: "Upalne lato Gabrieli".

 Powieść ta po raz kolejny przenosi Nas w czas "upalnego lata" głównej bohaterki, którą tą jest tym razem Gabi. Mamy rok 2015, urokliwe Mazury i uporządkowane, spokojne, szczęśliwe życie pisarki - Gabrieli Kern, która porzuciwszy swoje wielkomiejskie, warszawskie życie, odnalazła w tym miejscu swoją cichą przystań. Dzieląc swój czas pomiędzy pracą nad książką o swoim ojcu (działaczu opozycyjnym), wypoczynkiem, niezobowiązującymi romansami, kontaktami z ukochanym synem, nie rozpamiętuje traumatycznego dzieciństwa, trudnej przeszłości i żalu do swojej matki, która przed laty wyjechała wraz ze swym ukochanym do Francji, porzucając de facto swoją córkę. Ową sielankę przerywa niespodziewany telefon od partnera matki - Macieja, który informuję Gabrielę o postępującej chorobie matki i nieuchronnie zbliżającej się śmierci.. Gabriela staje zatem przed najtrudniejszą decyzją w swoim życiu, której stawką jest nie tylko wybaczenie krzywd, ale także i odkrycie najtrudniejszych sekretów rodzinnych..

 "Upalne lato Gabrieli" stanowi swobodną kontynuację dwóch poprzednich tomów tej kobiecej sagi, którą jednak możemy traktować również jako odrębną całość, nie wymagającą znajomości poprzednich części. I tak jak w przypadku poprzednich odsłon cyklu, tak i tym razem otrzymujemy tutaj niezwykle klimatyczną, wręcz esencjonalną, zmysłową i emocjonalną opowieść o wydarzeniach jednego, gorącego lata, które to na zawsze odmienią życie głównej bohaterki. Opowieść na wskroś współczesną, ale sięgającą także i przeszłości, trudnej historii rodzinnej i równie skomplikowanych dziejów całego narodu. Miłość, zdrada, krzywda, ból i potrzeba wybaczenia.. - wszystko to czeka na czytelnika w tej historii, która stanowi godne zwieńczenie całej, letniej sagi..

 Największym atutem tej opowieści jest to, iż trudne i bolesne kwestie zostały opowiedziane tutaj w niezwykle lekki, prosty, naturalny sposób. Autorka nie sili się na górnolotne słowa, psychologiczne analizy, długie, filozoficzne rozważania na temat ludzkiej natury czy też przewrotności losu. Otóż w tej historii pierwsze skrzypce grają najzwyklejsze i najszczersze ludzkie emocje, konkretne czyny bohaterów i prosty język. Czytając tę powieść nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że to autentyczna historia opowiedziana przez moją babcię, ciocię czy też mamę, która pamięta ją z własnego życia i dzieli się nią ze mną.. Myślę, że to wielki talent autorki, która potrafi najzwyczajniej w świecie opowiadać ciekawą historię w pasjonujący i wiarygodny sposób. Co ważne,  nie tyleż literacki, co zwyczajny, codzienny, naturalny..

 W książce Pani Katarzyny głównym punktem fabularnym jest konflikt pomiędzy matką i córką, którego początkiem są dramatyczne wydarzenia sprzed lat, a zwieńczeniem szansa na wybaczenie. Bardzo dobrym krokiem autorki było to, iż na końcu tej opowieści prezentuję całą głębie owego konfliktu, pozwalając tym samym czytelnikowi na jego własną ocenę, zrozumienie motywów każdej ze stron, a tym samym finalnej decyzji Gabrieli. I jak zawsze w życiu, tak i w tym przypadku ukazuje się, że prawda zawsze leży po środku, a nic nigdy nie jest tylko czarne albo białe. Prawdę tą pojmuje także i główna bohaterka, choć niestety chyba zbyt późno.. Warto jednak zwrócić tutaj uwagę na fakt, iż historia ta uzmysławia w bardzo jasny sposób to, że nie zawsze warto odkładać owe wybaczenie na później, gdyż wówczas może nie wystarczyć Nam czasu.. Myślę, że właśnie przede wszystkim o tym jest dla Mnie ta opowieść - o umiejętności i trudzie wybaczania..

  Obok głównej osi historii, na uwagę zasługują także poboczne wątki. Mam tu na myśli chociażby kwestię działalności opozycyjnej ojca głównej bohaterki, któremu to poświeciła Ona swoją najnowszą książkę, jak i również niezwykle interesujący wątek pracy pisarskiej we współczesnej Polsce. Jedna z początkowych scen - wywiadu promocyjnego w radiu, jest absolutnie genialną analizą i spojrzeniem na polski rynek pisarski. Myślę, że tego typu wątki dodają niezwykłego kolorytu całej opowieści, stanowiąc tym samym pewną odskocznię od głównego nurtu tej historii.

 Tak jak w przypadku poprzednich odsłon tego cyklu, tak i w tym przypadku,  na wielkie słowa uznania zasługują realia i koloryt literackiego świata rysowanego na kartach tej lektury. Otóż otrzymujemy tutaj niezwykle autentyczny, ale i urzekający swym pięknem, obraz polskiej prowincji, małomiasteczkowego życia tamtejszych mieszkańców. Czytając tę powieść nie można przestać zachwycać się polskim krajobrazem, naturą i przyrodą, skarbami jakich na co dzień nie dostrzegamy. Naprawdę nie ma chyba zbyt wielu polskich autorów, którzy potrafili by opowiadać o przyrodzie piękniej, niż Pani Katarzyna.. Podobnie ma się sytuacja z ukazanym tutaj obrazem Francji, który w równie piękny i malowniczy sposób oddaje niezwykły klimat tego kraju i żyjących tam ludzi.  I tylko taka oto refleksja nachodzi Mnie na koniec.., że niezależnie od tego czy mamy do czynienia z latem Polski przedwojennej, okresu PRL-u, czy też roku 2015.., to zawsze będzie ono piękne, wyjątkowe i zapadające na długo w pamięć, jeśli tylko zechcemy o nim opowiedzieć w pięknych słowach..

 Oczywiście słów kilka poświęcić muszę także głównej bohaterce tej opowieści, czyli Gabrieli. Tak jak to miało miejsce kolejno w przypadku Marianny, Kaliny, tak i w przypadku Gabi mamy do czynienia z niezwykłą kobietą. Inteligentna, niezależna, unikająca zaangażowania w długie relacje z mężczyznami, stąpająca twardo po ziemi.. Na zewnątrz sprawiająca wrażenie wyrachowanej i chłodnej kobiety, co tak naprawdę jest tylko grą pozorów.. W rzeczywistości jest bowiem skrzywdzoną, małą dziewczynką.., która nigdy nie pogodziła się z tym, jak bardzo zraniła ją jej matka i która gdzieś w głębi duszy cały czas marzy o tym, by móc wreszcie się z nią pogodzić.. I choć postać Gabrieli to postać na wskroś współczesnej kobiety, to nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że w postaci tej możemy odnaleźć tak wiele podobieństw do jej babci i matki..

 "Upalne lato Gabrieli" to wyjątkowa opowieść o najtrudniejszych ludzkich emocjach - miłości, dumie i nienawiści. Opowieść łącząca w sobie losy trzypokoleniowej rodziny, której finał znajdziemy na kartach tej historii. Myślę, że wszystkich miłośników twórczości Katarzyny Zyskowskiej - Ignaciak nie trzeba zachęcać do sięgnięcia po tę lekturę, zaś wszystkich tych którzy nie mieli dotąd przyjemności zmierzyć się z książkami tej autorki mogę zapewnić z pełnym przekonaniem,  że z pewnością nie będą żałowali tego literackiego spotkania..:)

Informacje dodatkowe o Upalne lato Gabrieli:

Wydawnictwo: MG
Data wydania: 2015-05-06
Kategoria: Literatura piękna
ISBN: 978-83-7779-264-3
Liczba stron: 272
Język oryginału: polski
Dodał/a opinię: Uleczkaa38