Wyznania Katarzyny Medycejskiej

Katarzyna Medycejska utrwaliła się w historii jako kobieta dwulicowa, żadna władzy, twarda i bezduszna. Autor sprytnie odwrócił role pokazując Katarzynę jako osobę przemyślną, wytrwałą w dążeniach, oddaną sprawom dynastii i Kraju, a w swych działaniach napotykająca nieprzewidziane przeszkody, a podłymi cechami obdarzając jej córkę Małgorzatę. Jak było na prawdę nie dowiemy się pewnie nigdy. Sam autor przyznał, że przygotowując się do pisania powieści zapoznała się z ogromną masą dokumentów źródłowych z których wynika że bardzo przeciwstawne opinie o królowie mieli już jej współcześni, zarówno pozostający z nią w bliskich relacjach jak i obcy. Sama książka jest bardzo ciekawa, pięknie pokazuje ówczesne realia, a akcja toczy się wartko. Jednak dla mnie utrudnieniem była znaczna ilość postaci, którzy nosili mało zróżnicowane imiona, choć autor w posłowi przyznał, że mocno ograniczył ilość dworzan, doradców, krewnych i przyjaciół dynastii Walezjuszy. Minusem także jest fakt, że nie ma ani słowa w powieści na temat tego, że Henrykowi Walezjuszowi zaproponowano koronę Polski, która wszak przyjął.

Informacje dodatkowe o Wyznania Katarzyny Medycejskiej:

Wydawnictwo: Książnica
Data wydania: 2011-09-27
Kategoria: Historyczne
ISBN: 978-83-245-7888-7
Liczba stron: 440
Dodał/a opinię: AlopexLagopus