Zwilczona. O kobiecej intuicji, mazurskiej magii i ogromnej miłości
Trzepiota Adrianna

Ocena: 4.45 (11 głosów)

opis

Mazurskie miasteczko, a w nim Jaśmina. Gdzie jezioro łączy się z lasem i gubi swoje wody za horyzontem, mieszka ona. Otoczona piękną tęczą miłości. Mąż oddany i kochający. Mała córka pragnąca miłości i bliskości. Wypadek męża zmienia wszystko. Ten oddany przeradza się w marudę, żadną posługi. Grozi jej zwolnienie z pracy. Czy Jaśmina pociągnie, to wszystko? Ona należy do dwóch światów. W jednym chce być matką, żoną i kochanką, a w drugim odkrywa prawdę o sobie... Magia ujrzy światło dzienne. Ona Jaśmina, ona wilczyca. Bohaterów w tej powieści nie zabrakło. Trzy przyjaciółki Jaśmina, Zośka i Lena. Zestaw kluczowy, żona, przyszła rozwódka i singielka. Trzy dojrzałe kobiety, które mają pasje, pracują i spędzają czas razem. Postać Jaśminy szeroko rozwinięta. Czułam jej głębsze przemyślenia i rozważania. Idealny obraz matki. Idealna nauczycielka, która chce czegoś więcej od życia. Ona jest husky girl. Zmysłowa, drapieżna o czujnym spojrzeniu. Chce być wolna! Polubiłam ją. To kobieta o dwóch twarzach. Zośka i Lena postacie poboczne, ale ważne. Razem łączy je siła, tymczasem każda z nich boryka się ze swoim bagażem. Pojawił się kochanek Władek i namieszał... Romans się rozwijał. Czytałam cudze listy, a jakie piękne były! Poezja i dalekosiężne plany. Uczucie rodzące się w ukryciu. On ją rozumiał i doceniał. To on głaskał ją czułymi słowami w listach. Rozbudzał jej kobiecość i muskał jej twarz. Jaśmina kobieta niedoceniona. Ona szuka wsparcia, a on ją wspiera. Autorka pozwoliła sobie na uknucie romansu. Sam obraz romansu mnie nie przekonał. Przekonały mnie listy. Pięknym słowem pisane. Dostałam zapach ziół, piękną przyjaźń i głębsze przemyślenia autorki. Codzienność niedoceniona, lecz przeżyta. Po tej książce chcę doceniać codzienność. Żyć dla siebie nie dla innych. Autorka stworzyła dzieło krzyczące: kobiety zróbcie coś dla siebie! Mąż ma ręce? Kolację zrobi sobie sam! Jednak to robimy. Usługujemy, gotujemy, a na końcu słyszymy: mamuśka, podaj piwko! Ręce opadają. Autorka nakreśliła znaczenie słów: mamuśka podaj... Jak mężczyzna zwraca się do kobiety słowem mamuśka, w tym momencie upada nasza kobiecość. Mamuśka! To wam smarki wycierała... Zwilczona to typowa powieść kobieca. Uświadamia, ale nie poucza. Wciągnęła mnie w swoje jęzory ogniste. Uświadomiła, że trzeba walczyć, a nie być biernym podglądaczem swojego życia. Zabrało mi tej magii. Autorka nakreśliła temat tajemnicy, ale było mi mało. Stara szeptucha i tarot. Magia kart i ucieczka w inny świat. Tarot absolutnie mnie nie przekonał. Łączy się z wyborami i życiem, ale to nie dla mnie. Ta strona książki nie wywołała u mnie emocji. Oddałam się stronie głębszych przemyśleń. Autorka pisze i dobiera słowa tak, aby miały moc przekazu. Adrianna Trzepiota napisała o życiu, kobietach i magii ziół. W powieść wplątała historię. Otoczyła, to wszystko niesamowitym przekazem. Uświadamia, że jest druga ona. Ona chce wyjść z ukrycia i wyć z zachwytu. Inne wcielenie nas samych. Każda z nas ją ma, lecz nie każda chce, aby ona wyszła z ukrycia. Jest to książka o nas kobietach. Autorka mieszka miłość, intuicję i zdrowy rozsądek. Wyszła z tego powieść, która uświadamia, że jesteśmy ważne. Każda z nas ma prawo walczyć o lepsze jutro... Jestem historią siebie samej. Noszę stare trampki, bo lubię! Robię wszystko, aby przeżyć życie godnie. Spełniam marzenia i idę do przodu.... A ty jesteś kobietą o dwóch twarzach? Przeklinasz męża w duchu, a z uśmiechem na twarzy podajesz mu obiad? Pozwól jej wyjść...