Zwykły człowiek
Graeme Cameron

Głównym bohaterem, choć nie trudno zgadnąć, jest zabójca, który w książce opisuje nam swoje codzienne życie. Jak na morderce przystało, na swoim koncie ma mnóstwo trupów, w końcu siedzi w tym bagnie wiele lat. Na początku poznajemy go jako bezdusznego i wrogo nastawionego na świat mężczyznę, który cały swój dzień spędza na łapaniu przyszłej ofiary. Nie obchodzi go świat codzienny, podczas którego, jak normalny człowiek, chodziłby do pracy czy odbierał dzieci ze szkoły. Rutyna głównego bohatera ogranicza się jedynie do jedzenia i picia, czy okazjonalnego pójścia spać. Warto również wspomnieć, że w swoim zwyczaju ma więzenie ofiary w swojej piwnicy oraz przyrządzanie potrafy ze swojej zdobyczy/człowieka. Niepokojące, a zazrazem ciekawe jest również, że morderca co jakiś czas urządza, jak sam mawia "grę", która polega na gonieniu swojej ofiary z bronią w ręce po całym lesie. Zaciekawieni? :) Takich zachowań, których raczej nie jesteśmy świadkami na codzień jest naprawdę sporo, a dzięki nietuzinkowej wyobraźni autora możemy poznać zadziwiające, a zarazem ciekawe historie, w krórych udział ma tytułowy morderca i przyszły zabity (bo, nie oszukujmy się, nikt nie ma z nim szansy) Na początku nie wiemy, ile główny bohater ma lat, jak się nazywa, dlaczego jego rodzina nie żyje. W pewien sposób Graeme Cameron próbuje pobudzić czytelnikowi wyobraźnię, abyśmy sami wymyślili sobie przeszłość tej osoby. Z czasem jednak poznajemy, z kim tak naprawdę mamy do czynienia, czytając tę książkę i to jest najlepsze - możemy bowiem sprawdzić, czy nasze przypuszczenie były prawdziwe. W Zwykłym człowieku, oprócz mrocznej i kryminalnej fabuły możemy zobserwować rozwijający się wątek miłosny, który jednak nie gra w książce głównej roli. Autor bowiem wolał skupić się na głównym bohaterze, w którym możemy doszukać się po pewnym czasie zmian, jednak czy wyszły one na dobre, musicie sami się o tym przekonać. Przyznam szczerze, że na początku obawiałam się, czy moje słabe nerwy dadzą radę z fragmentami o mordowaniu, czy ucinaniu którejś części ciała. Ale wierzcie mi, naprawdę nie było tak źle. Co prawda, pojawiło sie kilka takich momentów, w których sceny były dość drastyczne, jak dla mnie, ale nie pojawiały się ona na tyle często, że chciałam przerwać czytanie. Coś, co mnie miło zaskoczyło, to to, że w książce spotkamy również i humorystyczne wątki, które okazały się naprawdę genialne. Ubóstwiam ironiczny humor tej książki, a scena z dwoma policjantami, którzy przyjechali przesłuchać głównego bohatera, totalnie mnie rozbroiła, dosłownie tarzałam się ze śmiechu na podłodze. Zwykły człowiek to naprawdę dobra książka, z którą doświadczyłam kilka chwil grozy i strachu. Szczegółowo rozbudowana fabuła i akcja nie pozwalają na nudę, tym bardziej, że Graeme Cameron potrafi trzymać czytelnika w napięciu, więc sami nie wiemy, co będzie się działo na następnej stronie. Coś, co w tej książce uwielbiam, to cięte riposty bohaterów, przy któych nie w sposób się nie uśmiechnąć. Główny bohater, z którym na początku się nie polubiłam, zaskoczył mnie swoim tokiem myślenia oraz wyobraźnią. Dzięki niemu, możemy ujrzeć świat z punktu widzenie zupełnie innej osoby, co mi się niesamowicie spodobało. Zwykły człowiek to jedna z niewielu powieści o tej tematyce, która przypadła mi do gustu, dlatego zachęcam Was do przeczytania tej książki, jednak nie nastawiajcie się na mrożący krew w żyłach thriller.

Informacje dodatkowe o Zwykły człowiek:

Wydawnictwo: HarperCollins Polska
Data wydania: 2015-08-12
Kategoria: Kryminał, sensacja, thriller
ISBN: 978-83-276-1460-5
Liczba stron: 288
Dodał/a opinię: Oliwia Bumshakalaka