Recenzja książki: Bo trzeba żyć. Rodzina

Recenzuje: Piotr Piekarski

Książka Bo trzeba żyć. Rodzina to godne domknięcie poruszającej sagi Ewy Szymańskiej. To powieść pokazująca wpływ historii na losy zwyczajnych ludzi, ale też przypominająca o tym, że przy wsparciu ze strony bliskich jesteśmy w stanie przezwyciężyć nawet największe trudności. 

Trzeci tom cyklu Bo trzeba żyć podejmuje wątki zawiązane w poprzednich częściach – książce Apolonia, opowiadającej o losach nestorki rodu, a także w powieści Gabrynia, w której na plan pierwszy wysunęły się jej córki. Tu znani nam dobrze bohaterowie powracają. Czas mija, kończy się II wojna światowa, a w Polsce stopniowo wprowadzany jest „socjalistyczny ład”. Radość z wyzwolenia szybko przeistacza się w rozczarowanie „nową władzą”. Nie zmienia się tylko to, że bliscy Apolonii zawsze mogą liczyć na siebie nawzajem. 

Gabrynia w rodzinnym domu w Olendach nie czuje się najlepiej, postanawia więc wrócić do Łukowa. Tam znajduje nowy cel w życiu: postanawia stworzyć bibliotekę, gromadząc ocalałe po wojnie książki. Pracy poświęca niemal cały swój czas, jednak chciałaby mieć do kogo wracać. Rodzina – tak ważna dla jej mamy – i w jej sercu zajmuje miejsce szczególne. Ale czy uda jej się stworzyć własną rodzinę? 

Powieści Ewy Szymańskiej to książki bardzo równe. Sprawnie napisanej, poruszającej historii obyczajowej towarzyszy opowieść o codziennym życiu w niewielkich wsiach i miasteczkach Podlasia I połowy XX wieku. Autorka pokazuje życie w cieniu wielkich wydarzeń historycznych. Ukazuje wielkie przemiany społeczno-obyczajowe, które zaszły na przestrzeni półwiecza. Ukazuje też dawny świat, świat, którego już nie ma, który przeminął i dziś pozostały jedynie skromne jego ślady. Świat, który był codziennością dla naszych dziadków, dziś poznać możemy jedynie za sprawą opowiadanych przez nich historii. I książek. Takich, jak powieści Ewy Szymańskiej. 

Powieści z cyklu Bo trzeba żyć składają się na kameralną, lecz pełną emocji sagę rodzinną. Warto traktować je jako całość i czytać je po kolei. To opowieści o tym, że rodzina daje nam siłę nawet w najtrudniejszych chwilach. I o tym, że w życiu nie ma nic ważniejszego, niż mieć do kogo wracać. 

Tagi: obyczajowe