Recenzja książki: Do zobaczenia następnym razem

Recenzuje: Anna Globisz

Do zobaczenia następnym razem to kolejna część bestsellerowego cyklu Rose Lagercrantz i Evy Eriksson, publikowanego nakładem Wydawnictwa Zakamarki. W skład serii wchodzą Moje szczęśliwe życie, Moje serce skacze z radości, Kiedy ostatnio byłam szczęśliwa i Życie według Duni.

Główna bohaterka, Dunia, rozpoczyna właśnie drugą klasę. Wakacje się skończyły i pora zmierzyć się z nowymi obowiązkami oraz nauką. Zanim to jednak nastąpi, dziewczynka wraz z klasą udaje się na wycieczkę do sztokholmskiego skansenu.

Miejsce to może całkowicie pochłonąć zwiedzających – tu łoś, tam renifer, tuż obok foki, za rogiem rosomak, na wprost dzik, a obok niego sowy i ogromne węże. Poza zwierzętami, miejsce to cechuje stara, tradycyjna szwedzka zabudowa, niskie, czerwone domki, sztandarowy precel zawieszony na dachu jednego z nich, niesamowita atmosfera. W skansenie czas się zatrzymał, pokazując Skandynawię taką, jaką większość z nas ją sobie wyobraża. Dla małego dziecka taka wycieczka może być nie tylko pouczającą lekcją, ale przede wszystkim wielką przygodą. Cóż z tego jednak, jeśli humor mogą popsuć dwie niemiłe koleżanki z klasy? Gdy Wika i Mika ciągle dokuczają Duni, dziewczynka nie wytrzymuje i ucieka. Biegnie jak najdalej, po niewczasie orientując się, że się zgubiła. Mając w pamięci instrukcje nauczycielki, dotyczące tego, jak zachować się w podobnej sytuacji, czeka w  miejcu, marząc jedynie o tym, by znalazła się przy niej przyjaciółka - Frida…

Książeczka Do zobaczenia następnym razem w niezwykły sposób opisuje  trudne uczucia, które mogą targać małym dzieckiem. Niezrozumienie, osamotnienie, tęsknota za bliską koleżanką – wszystkie te emocje kotłują się w dziewczynce, nie znajdując ujścia. Jak o nich rozmawiać? Jak o nich pisać? Co z nimi zrobić? Lagercrantz próbuje odnaleźć odpowiedzi na te i wiele innych pytań, mogących kłębić się w głowie dziecka podczas lektury, ale także takich, które mogą pojawić się, gdy mały czytelnik znajdzie się w sytuacji podobnej do tej, która dotyczyła Duni.

Uzupełnieniem publikacji są rewelacyjne rysunki, które doskonale ukazują skansen w Sztokholmie. Oglądając je, przypominałam sobie własne spacery sprzed roku. Ilustratorka świetnie przedstawiła jego najbardziej charakterystyczne elementy, czyniąc książeczkę jeszcze bardziej wiarygodną i lepiej odzwierciedlającą rzeczywistość. Jako, że są one czarno-białe, nie odciągają dziecka od tekstu, nie absorbując nadmiernie jego uwagi. Książka kapitalnie sprawdzi się dla początkujących czytelników – zdania są proste, krótkie, tekst obfituje w dialogi, liczba słów na stronie jest odpowiednia, marginesy i odstępy między wierszami zaś na tyle szerokie, by nie męczyć oka dziecka i ułatwić mu czytanie. Także  ilustracje sprzyjają samodzielnej lekturze, nie rozpraszając uwagi.

Polecam gorąco tę opowieść o przyjaźni i o trudnych emocjach przeżywanych w szkole. Nie jest łatwo prosto i trafnie mówić dziecku o uczuciach. A jednak udało się to znakomicie.