Recenzja książki: Dom Thurstonów

Recenzuje: Justyna Gul

Dom tęsknot

Często dom rodzinny to coś więcej niż cztery ściany, coś więcej niż wypełniające pomieszczenia sprzęty.  To raczej dziedzictwo ludzi, którzy żyli (…) i odcisnęli na domu swoje piętno, zostawili mu swoje serca i swoją miłość. Tak przynajmniej pisze  Danielle Steel, niekwestionowania królowa romansów, rozpalająca swoimi historiami damskie serca, dająca nadzieję na lepsze jutro i nową miłość, dowodząca, że nigdy nie jest za późno, by kochać. Powieść Dom Thurstonów, opublikowana nakładem wydawnictwa Znak, doskonale wpisuje się w tę konwencję, choć bliżej jej do wielopokoleniowej sagi, połączonej wspólnym elementem – rodzinnym domem, zwanym domem Thurstonów od nazwiska budowniczego. Książka, mimo znacznej objętości (ponad sześćset stron) i lekkiej formy daleka jest od banalnego love story. Jest raczej zapisem dramatycznych ludzkich losów i walki z przeciwnościami, a także odbiciem podstawowych ludzkich potrzeb, w tym potrzeby bezpieczeństwa i miłości.

Tytułowa posiadłość miała być ukoronowaniem miłości, domem zapełnionym dziećmi i ich śmiechem. Została wzniesiona przez bogatego właściciela kopalni rtęci, Jeremiaha Thurstona, dla jego młodej żony Camille Beauchamp. Tyle tylko, że kapryśna panna z kompleksem pochodzenia nie była warta ani tego cudownego domu, ani uczucia, jakim darzył ją Jeremiah. Przebiegła, egoistyczna, kierowała się w życiu tylko własnymi potrzebami i nieopanowaną żądzą zabawy. Bez skrupułów trwoniła pieniądze męża, organizowała bale i wystawne przyjęcia, na których wymagała również obecności Thurstona. Ten zaś, miotając się pomiędzy obowiązkami wobec kopalni ulokowanych w dolinie Napa a miłością i światowym życiem, powoli zadawał sobie pytanie o słuszność dokonanego wyboru. Szczególnie, że Camille najwyraźniej nie miała zamiaru dać mu tego, czego najbardziej pragnął – potomka. Co więcej: bezwstydnie oszukiwała go, potajemnie zabezpieczając się przed zajściem w ciążę.  

Wykrycie kłamstwa Camille było początkiem końca małżeństwa. Gwałtowny seks, poczęcie i narodziny znienawidzonej córki, która w mniemaniu kobiety odebrała jej wolność i figurę – to wszystko skłoniło Camille do poszukiwania pocieszenia i rozrywek z dala od pochłoniętego interesami i wychowaniem malutkiej Sabriny męża. Kiedy na salonach, na których brylowała, spotkała francuskiego hrabiego, Thibauta du Pré, postanawiła spełnić swoje marzenia o wielkiej miłości i namiętności oraz życiu upływającym na zabawie. Uciekła potajemnie z domu, zabierając kosztowne ubrania, zostawiając natomiast córeczkę.

Dla Thurstona ucieczka Camilli była równoznaczna z jej śmiercią. Upozorował zgon żony, zapieczętował dom Thurstonów i przeniósł się do doliny Napa. Od tej pory wiódł samotne życie, a jego jedynym światłem i sensem była Sabrina. Mijały lata, a ze słodkiego dziecka panna Thurston wyraosła na rezolutną nastolatkę z imponującą wiedzą na temat prowadzenia kopalni i winnic. Żadne z nich się jednak nie spodziewało, że los napisał tragiczne zakończenie dla ich historii i postanowił zburzyć tę sielankę. Katastrofa kolejowa zabrała Sabronie ojca zaledwie dwa tygodnie przed jej osiemnastymi urodzinami. Mimo rozpaczy, dziewczyna podjęła heroiczną decyzję i postanowiła przejąć interesy ojca na przekór panującemu przekonaniu, że miejsce kobiet jest w domu, przy mężach…

Jak potoczą się dalsze losy Sabriny? Czy główny konkurent jej ojca, John Harte, przekona ją do sprzedaży kopalni? A może złoży jej inną propozycję? Na te pytania odpowiada Danielle Steel w pasjonującej książce Dom Thurstonów. Poznając dzieje bohaterów, jednocześnie uczestniczymy w spektakularnych przemianach społeczno-gospodarczych, jesteśmy świadkami kryzysów rujnujących interesy wielu przedsiębiorców, ożywienia gospodarczego związanego z I wojną światową, a także tragedii II wojny, w której Sabrina poniosła osobistą stratę.

Danielle Steel opowiada o uczuciach w iście mistrzowskim stylu. Wplatając w historię domu Thurstonów wielu bohaterów, wiarygodnie kreśląc tło historyczne, autorka składa na ręce czytelników powieść, w której akcji uczestniczy się całym sobą. I choć nie jest to najlepsza z książek autorki, to jednak jest powieścią zasługującą na poświecenie jej kilkunastu godzin. Opowieść o tym, jak Bóg daje i zabiera, daje i znów zabiera, jakby nie kierował się rozsądkiem jest bowiem pełna życia i prawdy o nim, pełna cieni i blasków, pełna nadziei i zawodów. Ale przede wszystkim - pełna miłości…