Recenzja książki: Wzgórze Świątecznych Życzeń

Recenzuje: Danuta Awolusi

Moja pierwsza powieść świąteczna w tym roku! I od razu trafiam na autorkę, która doskonale wie, jak pisać książki w bożonarodzeniowym klimacie. Już od otwarcia czuć zapach zimy, a później zbliżających się świąt. Wzgórze Świątecznych Życzeń Sylwii Trojanowskiej łączy ciepło, magię, ale też ból, problemy niepewność. Czy możemy liczyć na to, że wszystko dobrze się skończy?

Powieść należy do tych wielowątkowych. Każda historia jest inna, a jednak wszystkie mówią o podobnych pragnieniach. Lila trenuje narciarstwo i chce spełnić sportowy cel. Pamięta jednak o zmarłym ojcu. Patrycja ucieka od przemocy i szuka nowego miejsca dla siebie i dzieci. Trafia pod dach Konstancji, która dzięki ich obecności odnajduje sens codzienności. Domicela prowadzi butik i spełnia się zawodowo, ale wewnątrz czuje pustkę. Ksawery próbuje odbudować małżeństwo, które przechodzi trudny moment. Fryderyk żyje samotnie w lesie i wie, czym jest tęsknota.

Każdy z tych wątków niesie emocje i pozwala czytelnikowi odnaleźć kawałek siebie. Lila walczy o marzenia i czyni to w imię pamięci. Patrycja drży na myśl o tym, co zostawiła za sobą. Konstancja odkrywa radość w zwykłych, codziennych gestach. Domicela uśmiecha się do klientów, lecz czytelnik widzi, że nie do końca jej się układa. Ksawery prawie traci to, co dla niego najważniejsze. Fryderyk chowa się przed światem, bo boi się, że ten kolejny raz go zrani.

Z czasem te historie zaczynają się przenikać, okazuje się, że nic nie jest przypadkowe.

Sylwia Trojanowska porusza tematy ważne i uniwersalne, które w okresie okołoświątecznym wybrzmiewają mocniej. To potrzeba bliskości. Strach przed ponownym zranieniem. Odwaga, by zacząć od nowa. Żal, który powoli puszcza. Pragnienie miłości. Chęć przebaczenia sobie i innym. Wielu z nas przeżyło kiedyś coś podobnego, a wizja zbliżającego się Bożego Narodzenia, świąt, które oznaczają wspólny czas, sprawia, że albo nabieramy większej nadziei, albo jeszcze bardziej się boimy.

W Wigilię każdy z nas – podobnie, jak bohaterowie – liczy na cud. Jednak cuda są w zasięgu naszej ręki, bo to my decydujemy, komu damy szansę, jaką podejmiemy decyzję. Trzeba jednak przyznać, że jest w tym szczypta magii, czegoś wyjątkowego. I ta książka ma właśnie tę moc! Daje nadzieję, pozwala się wzruszyć i uśmiechnąć. Jest bardzo uniwersalna, nie tylko na święta. Choć czytając ją, zachciewa się śniegu i świątecznych piosenek. To jedna z tych historii, do których co roku warto wracać.

Tagi: obyczajowe