Recenzja książki: Miasto w przestworzach

Recenzuje: Justyna Gul

Game-maniacy w żywiole

Hist jest wielkością i daje życie, a jego korzenie sięgają daleko w głąb miasta Lilmoth, zwanego także Ropiejącym Klejnotem Czarnych Mokradeł. Drzewo spaja poszczególne części powierzchni, łącząc saxhleel i wszystkich argonian. Hirst daje im życie i na swój sposób chroni. To właśnie on przewidział kryzys Otchłani i wezwał lud Glima z powrotem na bagna, by pokonał siły Mehrunesa Dagona, zepchnął Cesarstwo w morze i doprowadził do eliminacji wrogów z Morrwind. Ta opowieść brzmi dla Ciebie znajomo? Z pewnością tak, bowiem jeśli tylko jesteś fanem gier komputerowych z cyklu Glder Scrolls IV, to znasz podstawowe fakty.

Fabuła gry została rozwinięta przez Grega Keyesa, amerykańskiego pisarza SF i fantasy, a „Miasto w przestworzach” to zgrabnie skonstruowana książka i nie lada gratka dla miłośników tego gatunku. Akcja toczy się wartko niczym w grze, obrazy przesuwają się nam przed oczyma i mimo, iż niekiedy można zastanowić się, o co w tym wszystkim chodzi (szczególnie, jeśli Glder Scrolls IV nie było naszym ulubionym sposobem na spędzanie wolnego czasu), to można odkryć masochistyczną potrzebę dobrnięcia do końca.

Mamy przyjemność spotkać Annaïg, młodą czarodziejkę, która wraz z wiernym przyjacielem, jaszczurem Mere-Glimem zmuszona jest opuścić rodzinny dom. Do imperium Tamriel zbliża się bowiem latające miasto Umbriel, które sieje śmierć i zniszczenie, gdziekolwiek padnie jego cień. W wyniku śmiałego eksperymentu ze znalezioną w zbiorach jednookiej wiedźmy Hecuy tajemniczą butelką, zarówno dziewczyna, jak i Glim, unoszą się w przestworzach i lądują na latającej górze. Świadomi niebezpieczeństwa,jakie grozi ich światu, za pomocą magicznego medalionu ze strzałą Ku kontaktują się z następcą tronu Cesarskiego, księciem Attrebusem. Do czasu jego przybycia muszą nie tylko przeżyć, ale i zgromadzić niezbędne do pokonania wroga informacje.

Autor wędruje z czytelnikiem po Umbriel, której sporą część zajmuje woda i w której płaszczyznach roi się od różnych form życia. Odkrywamy też źródło energii wyspy, którą są… dusze. Prządki życia wciągają je za pomocą nici, a larwy sadowią się  w ciałach, które zdobywają następne dusze. To planeta, gdzie wszystko zaczyna się i kończy w sumpie – on zajmuje się ciałem, podczas gdy o dusze dba ingenium utrzymujące świat w ruchu.

Annaïg i Glim szybko zostają odkryci i schwytani oraz rozdzieleni, dzięki czemu możemy poznawać strukturę latającej wyspy, jej obyczaje i rządzące prawa. Glim trafia do sampu, gdzie pomaga w narodzinach, dziewczyna zaś do jednej z Kuchni. Tam zostaje niewolnicą i musi gotować dla lorda Ghola. Wspólnie ze służką przygotowują potrawy doprawione dodatkowo szczyptą magii, a dokładnie metagastrologikiem zmieniającym smak. Pozycja, jaką młoda czarodziejka osiągnęła, sprawia, że jest pożądanym pracownikiem. Porwana ponownie, trafia do Kuchni Toela. Awansując w hierarchii, usilnie stara się wytworzyć eliksir latania, który sprowadził na latającą wyspę ją i Glima.

Tymczasem książę Attrebus podąża w kierunku Umbriel, wpada w zasadzkę, dowiaduje się prawdy o swoim wizerunku w oczach społeczeństwa, spotyka też elfa Sula, który uciekł z Otchłani. Na wędrowców poluje daedryczny książę Hircine, ojciec wilkołaków, zwany Głodnym Kotem. Choć ich prawdziwym wrogiem jest człowiek Vuhon, który czterdzieści lat temu zniknął, a teraz powrócił jako władca latającego miasta. Zjednoczeni przeciwko niemu, nasi bohaterowie wkraczają do owej mitycznej Otchłani…

„Miasto w przestworzach” to książka-gra, której akcja toczy się wartko, fabuła komplikuje coraz bardziej, choć od ilości nowych postaci czy pojęć kręci się niekiedy w głowie. Na intelektualną rozrywkę najwyższych lotów nie ma co liczyć, natomiast na dobrą zabawę - z pewnością tak. No, ale przecież o to tu chodzi.