Recenzja książki: Posiadłość Blackwood

Recenzuje: kina

Tarquinn Blackwood do dzieciństwa uważany był za dziwaka. Całemu jego życiu towarzyszyła dziwna zjawa, której nadał imię Goblin. Duch wyglądający jak jego lustrzane odbicie. Rosnący i uczący się wraz nim. Obecność zjawy robi się coraz bardziej uciążliwa i niebezpieczna. Sytuacja komplikuje się w momencie gdy Quinn, wbrew swojej woli, zostaje przemieniony w wampira, a Goblin poznaje smak krwi. Dawne przymierze przyjaźni pomiędzy Quinnem i Goblinem zostaje zerwane. Goblin pojawia się teraz tylko po to aby zaatakować i napić się krwi z ran zadawanych młodemu wampirowi. Goblin w napadzie szału niszczy wszystko i z każdym łykiem krwi jego niszczycielska siła rośnie. Zaczyna również atakować mieszkańców posiadłości. Zdesperowany Quinn w obawie o bezpieczeństwo swoich bliskich szuka pomocy i rady u jednego z najpotężniejszych wampirów – Lestata. Do walki z duchem zostaje wezwana Merrick Mayfair, czarownica wampir z potężnego rodu czarnoksiężników Mayfair. Okazuje się, że duch ma wiele wspólnego z rodziną Quinna i wielką, skrywaną przez lata tajemnicą. Powieść jest nowym wątkiem „Kronik Wampirów” stworzonych przez Anne Rice. Wśród wielu nowych wątków powieści przewijają się dobrze znani nam z wcześniejszych tomów bohaterowie. W tej książce splatają się opowieści dwóch cykli. Kronik i Godzin Czarownic, opowieści o dumnym rodzie czarownic Mayfair. Mroczna i tajemnicza powieść jest świeżym powiewem. Pełno w niej nowych i zaskakujących wątków.