Recenzja książki: Śnieg przykryje

Recenzuje: malutkaska

Las Ponury to przeklęte miejsce, zwłaszcza zimową porą. Właśnie tam urywają się ślady bohaterów powieści autorstwa Michała Śmielaka pt. „Śnieg przykryje” z oferty Wydawnictwa Skarpa Warszawska a pokrywa śnieżna doskonale maskuje wszelkie tropy przydatne w śledztwie. Ale zaraz, najpierw miejscowa policja musiałaby je wszcząć i skrupulatnie prowadzić…
🌲
Już od pierwszych stron „Śnieg przykryje” uderza czytelnika ciężkim, dusznym klimatem prowincji, w której nic nie jest takie, jakim zdaje się wydawać. Michał Śmielak sięga po znane motywy kryminalne: zaginięcie, tajemnice sprzed lat, małą społeczność, ale wykorzystuje je w sposób świeży i wyjątkowo sugestywny. Las Ponury staje się pod jego piórem pełnoprawnym bohaterem powieści: milczącym, nieprzystępnym i skrywającym więcej niedomówień, niż można by przypuszczać.
🌲
Autor obnaża w tej historii sekrety przemocowych rodzin, ukazując ich niełatwe zmagania z rzeczywistością. Drwi z policyjnej opieszałości i manipulacji stosowanych przez organy ścigania. Wreszcie, z psychologicznym zacięciem przesuwa moralne granice bohaterów i udowadnia, że w każdym z Nas może czaić się bestia, która nie zawsze objawia się innym na polanie Ponurego Lasu.
🌲
Moje pierwsze spotkanie z twórczością Michała Śmielaka to prawdziwy „strzał w dziesiątkę”. Nie mogłam się oderwać od pokrętnych losów Ryszarda vel Adama i jego rodziny. Z zainteresowaniem śledziłam wszelkie narracyjne wątki, by odkryć prawdę o tym człowieku i wydarzeniach pewnej grudniowej nocy 1999 roku. Każdy kolejny rozdział dodawał nowy element do układanki, a ja miałam wrażenie, że nieustannie balansuję między współczuciem a podejrzliwością wobec powieściowych bohaterów. A sam finał? Po prostu wbił mnie w fotel! Nie sądziłam, że tytułowy śnieg może przykryć aż tak wiele: ludzką krzywdę, nienawiść wobec innych i bezwzględność oprawców.
🌲
PS. O tym, że książka wzbudziła spore zainteresowanie w Naszym domu, niech zaświadczy jej niemy użytkownik, kot Czesio, który szczególnie upodobał sobie drzemki na tej pozycji pełnej literackich (i nie tylko) zalet.🐈