Recenzja książki: Spragnieni, by kochać

Recenzuje: Patryk Obarski

Czasem uczucie jest silniejsze niż strach. O potrzebie miłości oraz o zdobywaniu zaufania w swojej nowej książce, zatytułowanej Spragnieni, by kochać opowiada Anna Szafrańska. 

W nowej książce popularna polska autorka powieści obyczajowych opisuje losy dwójki młodych ludzi, których na pozór nic nie łączy. Jednak odkąd Eryk zobaczył Ewelinę, nie może o niej zapomnieć. Chociaż niemal wszyscy, nawet jego przyjaciel, odradzają  angażowanie się w relację z tą dziwną dziewczyną, młody student prawa za wszelką cenę chce poznać enigmatyczną Ewelinę. 

Kiedy zatrudnia się w barze – tym samym, w którym pracuje także Ewelina – nie wie jeszcze, że sezonowa praca zmieni jego postrzeganie świata, który dotąd wydawał mu się nieskomplikowany. 

Ewelina czuje, że Eryk pragnie się do niej zbliżyć, jednak za wszelką cenę nie chce go do siebie dopuścić. Czuje bowiem, że to, kim jest, rozczarowałoby młodego, przystojnego studenta. Bo – zdaniem Eweliny – nie wszyscy zasłużyli na miłość. Zwłaszcza ona nie zasługuje na tak piękne uczucie. Wkrótce oboje dostrzegą, że ta znajomość na zawsze odmieni ich życie.  

Spragnieni, by kochać to najnowsza powieść dla czytelników young adult autorstwa Anny Szafrańskiej. Pisarka – podobnie jak uczyniła to w powieści Spragnieni, by żyć – stara się ukazać miłość, jaka łączy młodych ludzi, ale także ich codzienne problemy. 

Mogłoby się wydawać, że Spragnieni, by kochać to tylko lekka, przystępna i przyjemna w odbiorze powieść obyczajowa. Rzeczywiście, książkę Anny Szafrańskiej czyta się z przyjemnością, jednak pomimo lekkiej formy autorce udało się w swojej książce poruszyć również nieco poważniejsze tematy. 

Niewiele autorek i niewielu autorów romansów dla młodzieży potrafi w swoich powieściach odpowiednio wyważyć wątki rozrywkowe i problemowe. Autorce Spragnionych, by kochać udaje się stworzyć zgrabną historię, która nie jest tylko romansem, powieścią oderwaną od życia czy wyzwań, z którymi mierzyć się muszą młodzi ludzie. 

W swojej powieści Anna Szafrańska mówi przede wszystkim o miłości. Miłości szczerej i prawdziwej, która potrafi pokonać wszelkie przeszkody. Pisarka udowadnia, że w związku nie są ważne drogie prezenty czy nieustanne przesyłanie sobie wyznań miłości przez Messengera. Zamiast tego pokazuje, że prawdziwa miłość opiera się na poczuciu bezpieczeństwa i zaufaniu. 

Zaufanie to słowo-klucz, od którego zależy przyszły związek Eryka oraz Eweliny. Autorka Spragnionych, by kochać przypomina, że chociaż warto walczyć o to, co w naszym życiu jest ważne, jednocześnie nie trzeba cały czas nosić stroju superbohatera. Czasem warto zaufać drugiemu człowiekowi i pozwolić, by nam pomógł lub zaopiekował się nami. 

Spragnieni, by kochać to również powieść o poczuciu własnej wartości. Anna Szafrańska przekonuje, że każdy zasługuje na miłość i drugą szansę. To, kim jesteśmy, kształtują nie tylko nasze czyny, ale także to, co o sobie samych myślimy. 

Historia miłosna Eryka oraz Eweliny (a także Kuby i Alicji) to doskonały przykład polskiej prozy young adult, może nawet new adult. Jest to powieść o pokonywaniu własnych słabości, uczeniu się życia na nowo, ale także ponoszeniu konsekwencji własnych czynów. To książka, która z całą pewnością oprócz funkcji rozrywkowej może także zachęcać do refleksji. 

Tagi: bóg