Recenzja książki: Strachozagadki

Recenzuje: Damian Kopeć

Potworne zagadki

Zagadki logiczne dla dzieci mogą przybierać bardzo różną postać. Mogą sięgać w warstwie prezentacji do świata kultury popularnej i jej powszechnie znanej symboliki bądź opierać się na pomysłowości i oryginalności autorów. W książeczce Strachozagadki mamy do czynienia z tym drugim podejściem. Wykorzystano w niej bowiem motyw potworów jako elementu łączącego rozmaite zadania. Owe potwory nie są wcale takie straszne, raczej bawią niż wzbudzają niepokój. Mają uatrakcyjniać czas spędzony z książką. Można sobie wyobrazić, że jej tematyka mogłaby być inna np. zwierzęta, rośliny, postaci z kreskówek. Autorzy wybrali potwory. Zwariowane, nietypowe, dziwne, kolorowe, zaskakujące. Są one elementem wszystkich zagadek logicznych, obejmujących m.in. szukanie elementów podobnych, zabawy słowne, układanki, labirynty, zadania ćwiczące pamięć. Również zadania polegające na przygotowaniu czegoś, na przykład najbardziej ohydnej mazi świata. Jest w książce również miejsce na dowcipy czy dobre rady dla kogoś, kto chce zachowywać się potwornie.

Książka Strachozagadki jest zasadniczo przeznaczona dla dzieci potrafiących już swobodnie czytać i liczyć. Młodsze są być może w stanie rozwiązać niektóre zadania, ale zależy to od konkretnego dziecka i jego umiejętności. Książka ma wyrazistą szatę graficzną. Jest bardzo kolorowa (chodzi głównie o „potwornie” brudne kolory), zwraca uwagę oryginalnością. Nasycona jest specyficznym humorem. Można powiedzieć, że jest pozycją wydawniczą dla odważnych. Jej celem jest rozwijanie pamięci, spostrzegawczości, umiejętności logicznego myślenia, operowania słowem. Łączy „upiorną” rozrywkę z niemonotonną nauką. Na małego czytelnika, zwłaszcza lubiącego takie nietypowe klimaty, czyhają mrożące krew w żyłach zagadki. Tak naprawdę jednak nie ma się czego bać.