Recenzja książki: Swojskie opowieści

Recenzuje: Małgorzata Styczeń

„Swojskie opowieści” Ewy Albrzykowskiej to książka, która wciąga czytelnika od pierwszych stron i nie pozwala oderwać się aż do ostatniego zdania. Autorka zabiera nas w podróż na miejskie peryferie, w miejsca, gdzie codzienność wciąż toczy się w zgodzie z naturą, a życie, choć proste i swojskie, ma swój własny rytm i niepowtarzalny urok. To opowieść o ludziach, którzy mimo zgiełku miasta próbują żyć w harmonii z otaczającym ich światem, dbając o relacje z innymi i z przyrodą, która staje się niemal współbohaterką książki.

Fabuła książki nie jest typowym kryminałem ani powieścią sensacyjną – to raczej zbiór historii z życia mieszkańców tych swojskich zakątków, pełnych ciepła, humoru i codziennych perypetii. Każdy bohater jest inny, a jednocześnie w jakiś sposób podobny – zmagający się z własnymi problemami, troskami i radościami. Spotykamy tu zarówno osoby starsze, które całe życie spędziły w zgodzie z rytmem natury i tradycją, jak i młodszych, którzy próbują odnaleźć swoje miejsce w świecie, gdzie nowoczesność coraz częściej wchodzi w konflikt z prostym, swojskim życiem. Bohaterowie Albrzykowskiej są realistyczni, pełni wad, lęków, ale też ciepła, empatii i humoru. Ich historie są niezwykle przystępne, a jednocześnie skłaniające do refleksji nad własnym życiem i relacjami z innymi ludźmi.

„Swojskie opowieści” emanują emocjami – jest w nich radość z drobnych codziennych przyjemności, wzruszenie wobec ludzkiej dobroci, momenty nostalgii za tym, co nieodwracalnie przemija, a także delikatny smutek związany z utratą i zmianami, które dotykają zarówno ludzi, jak i przyrodę. Czytelnik podczas lektury odczuwa ciepło bijące z każdej strony, czasem łagodny niepokój, a czasem rozbawienie spowodowane drobnymi absurdami codzienności. To książka, która sprawia, że chce się zatrzymać na chwilę, spojrzeć na otaczający świat uważniej i docenić drobne, często niezauważane detale.

Gatunkowo książka należy do literatury obyczajowej, z wyraźnym akcentem na życie codzienne i relacje międzyludzkie w kontekście otaczającej przyrody. Autorka w delikatny, pełen ciepła sposób pokazuje, że życie swojskie i proste nie oznacza nudnego czy ograniczonego, a wręcz przeciwnie – może być pełne odkryć, wartościowych relacji i nauki o symbiozie z naturą. To lektura idealna dla osób, które szukają książek relaksujących, wciągających, a jednocześnie zmuszających do refleksji nad własnym życiem i sposobem, w jaki funkcjonujemy w świecie.

Forma wydania książki również zasługuje na uwagę. Elegancka, starannie wykonana okładka, przyjemny w dotyku papier i estetyczne ilustracje sprawiają, że „Swojskie opowieści” są nie tylko literacką ucztą, ale także pięknym obiektem na półce, który cieszy oko i zachęca do powrotu do tekstu. Widać, że wydawca zadbał o każdy detal, aby lektura była nie tylko przyjemna intelektualnie, ale i estetycznie.

„Swojskie opowieści” Ewy Albrzykowskiej to książka, która pozwala zanurzyć się w spokojnym, swojskim świecie, pełnym codziennych radości, drobnych dramatów i uroków życia w zgodzie z naturą. To opowieść o ludziach, którzy próbują odnaleźć równowagę między tym, co miejskie, a tym, co naturalne, i robią to z humorem, empatią i czułością wobec świata. Piękne wydanie, bogactwo bohaterów i subtelna narracja sprawiają, że lektura staje się prawdziwą przyjemnością. Zdecydowanie polecam tę książkę wszystkim, którzy pragną chwili wytchnienia, ciepła i inspiracji do docenienia prostych, swojskich radości życia.
Za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki dziękuję portalowi sztuater.pl.

Tagi: Przedszkola Materiały dydaktyczne dla nauczyciela arteterapia Terapia zajęciowa Materiały edukacyjne Nauczanie przedszkolne Dla dorosłych początkujących czytelników