Recenzja książki: Zanim zniknę

Recenzuje: Magdalena Galiczek-Krempa

Mówi się, że miłość dodaje skrzydeł. Jest siłą, która nadaje życiu sens. Zwykle uszczęśliwia, ale jeśli jest nieodwzajemniona, potrafi bardzo mocno zranić. I właśnie o rodzeniu się miłości, a także o różnych jej przejawach i dojrzewaniu do szczerego i prawdziwego związku opowiada książka Anny Dąbrowskiej Zanim zniknę.

Wiktoria Braun to osiemnastolatka, której dotychczasowe życie runęło niczym domek z kart. Wraz z mamą i jej nowym partnerem dziewczyna przeprowadza się z Krakowa do Gdańska. Zmienia szkołę, a po tragicznej śmierci ojca porzuca swoją pasję – grę na fortepianie. Wydaje się, że już nic nie zdoła ucieszyć Wiktorii. Jednak gdy rozpoczyna naukę w liceum artystycznym, wokół dziewczyny zaczynają kręcić się dwaj chłopcy. Jeden o anielskiej urodzie i usposobieniu, drugi zaś – buntownik, ubierający się na czarno i nie stroniący od używek. W Wiktorii zaczynają budzić się nieznane dotąd uczucia. Ale o tym, kogo wybierze dziewczyna i jakie tajemnice rodziny Braunów wyjdą jeszcze na jaw, czytelnik dowie się z powieści Zanim zniknę.

Anna Dąbrowska kieruje swoją opowieść do starszych nastolatków, do grupy nazywanej obecnie new adult. Powieść przypaść może do gustu także dojrzałym odbiorcom literatury obyczajowej. Pewnym zaskoczeniem będą dla czytelników motywy nadprzyrodzone, których trudno spodziewać się rozpoczynając lekturę. Autorka zaskakuje wielokrotnie, serwuje czytelnikom wiele niespodziewanych zwrotów biegu zdarzeń, akcja książki ze strony na stronę zaczyna nabierać coraz szybszego tempa.

W powieści Zanim zniknę czytelnik pozna całą plejadę rozmaitych bohaterów. W przeważającej mierze są to nastolatkowie, wchodzący w dojrzałe życie, odkrywający blaski i cienie samodzielności i „dorosłości”. Autorka opisuje rozterki, z jakimi zmagają się młodzi ludzie, jak traumatyczne doświadczenia potrafią napiętnować i zburzyć ich dotychczasowy, wewnętrzny ład. Anna Dąbrowska udowadnia, że mimo nastoletniego buntu i pod maską pozornej obojętności młodzi ludzie nade wszystko pragną zrozumienia i miłości – także, a może: przede wszystkim, tej rodzicielskiej. Nie brakuje w powieści także portretów dorosłych bohaterów. Mamy zatem wymagającego szkolnego wychowawcę, pana Lewandowskiego, rodziców, którzy również borykają się z własnymi demonami przeszłości. Mama Wiktorii pragnie szczęścia w ramionach nowego partnera. Dla Wiktorii jest to niezrozumiałe, zwłaszcza, że obwinia matkę o śmierć ojca.

Jednak motywem przewodnim powieści Zanim zniknę jest miłość. Uczucie to ukazane jest z różnych perspektyw. Widzimy budzący się do życia delikatny płomyk, którego początkowo Wiktoria nie jest nawet w stanie nazwać. Dostrzegamy też miłość dojrzałą, która łączy mamę Wiktorii i jej partnera, Piotra. W książce bardzo wyraźnie ukazana zostaje miłość rodzicielska – piękna, bezinteresowna i gotowa do wszelkich poświęceń. Autorka opisuje także miłość nieodwzajemnioną i pełną zazdrości. Pokazuje, jak młodzi ludzie, rówieśnicy i klasowi koledzy i koleżanki Wiktorii potrafią nawzajem zadawać sobie ból, wysyłając sprzeczne sygnały, obiecując uczucie, a potem nie spełniając swoich obietnic.

Zanim zniknę to także opowieść o aniołach stróżach, w które wierzymy raczej przez pryzmat dziecięcych opowieści niż jako w istoty, które mogłyby faktycznie stąpać po ziemi. Anna Dąbrowska pokazuje, że nad każdym z nas czuwa nadprzyrodzona siła, która odgania czyhające na nas zło. I nawet tę siłę uosabia, ubiera ją w atrakcyjne ciało młodego i przystojnego chłopaka. Autorka pokazuje także, że do nas również należy walka o własne bezpieczeństwo i komfort życia. Że nie możemy godzić się na wyrządzane nam krzywdy, że musimy wziąć sprawy w swoje ręce i czasami podjąć bardzo radykalne kroki, by wreszcie osiągnąć upragniony spokój i szczęście.

Książkę Anny Dąbrowskiej czyta się szybko. Kilka wątków powieści nie zostało ostatecznie zamkniętych, co może sugerować, że to jeszcze nie koniec historii. Kto wie, może autorka ponownie opowie swoim czytelnikom o aniołach?