Jezioro cierni

To chyba najsłabsza powieść Magdaleny Zimniak, jaką do tej pory czytałam... Praktycznie 3/4 to jedno wielkie niedomówienie. Akcja posuwa się bardzo wolno, wszystko, co się dzieje, służy chyba tylko zajęciu miejsca do czasu, aż będzie można odsłonić wszystkie karty. Na pewno można to było trochę dopracować, tak, by wiedza czytelnika wzbogacała się równomiernie przez całą akcję. Nie jest to jednak zła powieść, Magdalena Zimniak posiada warsztat, który sprawił, że spędziłam przy jej książce wiele miłych chwil.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jak bardzo kłamstwo bądź niedopowiedzenie może zagmatwać nasze życie? Oj bardzo, czego doświadcza na własnej skórze właściwie cała rodzina Katarzyny. Książka bardzo wciągająca niemniej w pewnym momencie nie mogłam już doczekać się końca, a zdania w stylu "to co się wydarzyło przed laty" zaczęły irytować. Zagadka nie do końca była zagadką choć zagmatwane było wszystko na tyle bym mogła wątpić w moją ocenę sytuacji.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Autorka ma wyjątkowy dar budowania napięcia już od pierwszej strony. Książka napisana dość specyficznie gdzie fragmenty z teraźniejszości przeplatają się z fragmentami z przeszłości. Jest to wprawdzie dramat psychologiczny, ale można w nim znaleźć różne wątki, które zadowolą każdego czytelnika. Polecam tę lekturę do czytania w weekend bo trzeba mieć sporo wolnego czasu by móc delektować się czytaniem ponieważ od tej książki trudno się oderwać.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Jezioro cierni" jest powieścią niezwykle wciągającą. Autorka skonstruowała opowieść o rodzinnej tajemnicy, kłamstwach i sekretach, które wraz z rozwojem fabuły, zamiast się wyjaśniać, coraz bardziej się zapętlały i dostarczały nowych wątpliwości. Dużą zaletą książki jest umieszczenie wielu narratorów i to znajdujących się, jak się wydaje, po przeciwnych stronach barykady. Poznajemy wydarzenia zarówno z perspektywy młodego Petera, jego matki, ojca, jak i dziadka. Każdy z bohaterów daje nam od siebie odmienne emocje, różne podejścia do świata. Autorka umiejętnie rozłożyła odkrywanie poszczególnych kart rodzinnej historii na przestrzeni całej książki. Dopiero na samym końcu dowiadujemy się, jakie jest wyjaśnienie najważniejszej zagadki. Niestety do całej historii należy podejść z pewnym dystansem, aby nie zrazić się dużą dozą nieprawdopodobności. Żaden z bohaterów nie wzbudził mojej szczególnej sympatii, a ich strona psychologiczna wydała mi się dosyć płytka. Książka "Jezioro cierni" jest jednak dobrą lekturą na popołudniowy odpoczynek i jako rozrywka doskonale spełnia swoje zadanie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Moją miarą dobrej książki jest fakt, że kiedy bohaterowie piją kawę, ja też zaczynam mieć na nią ochotę. Tak było i tym razem, chociaż po lekturze WILLI - drugiej książki Magdaleny Zimniak, jestem nieco zawiedziona. Faktycznie pierwsza część JEZIORA CIERNI pochłania bez reszty i nie chce się jej odkładać. Jej ogromnym plusem - obok wielowątkowości i dynamiki fabuły - jest to, że jej bohaterowie należą do trzech pokoleń, a więc czytelnik właściwie w każdym wieku znajdzie w niej coś dla siebie. Minusem jest niestety przewidywalność - rozwiązałam 3/4 zagadki głównej bohaterki w połowie lektury i potem zaczęłam się trochę męczyć. WILLA natomiast trzymała mnie w napięciu do ostatniej strony. Poza tym, skąd wziął się pomysł na tytuł?! Cierni to może jeszcze, ale jezioro? Ogólnie jednak na plus, co zapewne jest zasługą stylu autorki. Koniec końców, czekam na kolejne.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Jezioro cierni" to książka, która pochłonęła mnie od samego początku i z bardzo wielkim trudem robiłam sobie przerwy. Akcja jest szybka, bohaterowie wyraziści, a cała historia niesamowicie mroczna i trzymająca w napięciu do samego końca. Autorka ukazała obraz rodziny, która przez lata żyła w kłamstwie. Czytając jesteśmy świadkami tego jaką panikę wywołuje fakt, że to co przez lata było prawdą, teraz okazuje się kłamstwem. Poznajemy piękną a zarazem bolesną podróż sentymentalną do korzeni. Rozwikłanie zagadki z przeszłości było dla mnie bardzo niespodziewane, ale chyba na takie właśnie liczyłam! Czy tajemnica, którą skrywa główna bohaterka książki - Kasia jest aż tak straszna? Tego oczywiście nie zdradzę - zapraszam do lektury, bo na prawdę warto! Polecam zwłaszcza tym, którzy nie boją się trudnych, bolesnych tematów.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Autorka jest laureatką konkursu na opowiadanie kryminalne ogłoszonego przez agencję literacką Pal Twins i Związek Literatów Polskich (opowiadanie ,,Zapach róż") oraz laureatką konkursu wydawnictwa Replika na opowiadanie erotyczne ( ,,Wstydliwy Sekret"). Autorka powieści ,,Szlak" (2008), ,,Willa" (2010, nominacja do nagrody Srebrny Kałamarz i wyróżnienie jury w konkursie Najlepsza Książka na Jesień na portalu literackim granice.pl) oraz ,,Pokój Marty" (2012). Pisuje też opowiadania, które ukazywały się w Akancie i Magazynie Fantastycznym. Jestem bardzo, ale to bardzo zły na siebie, że dopiero teraz sięgnąłem po książkę autorki. Jakis czas temu ukazał się mój wywiad z Magdaleną Zimniak. Kiedy zobaczyłem "Jezioro cierni" zrozumiałem, że to już czas, aby zmierzyć się z najnowszą powieścią tej uznanej autorki. Peter jest Amerykaninem. Jego matka jest pochodzenia polskiego. Młodzieniec postanawia wyjechać do rodzinnego kraju matki, nie wiedząc że spotka go tam wiele przygód. Wbrew pozorom nie jest to książka przygodowa. Nie chcę tutaj pisać o fabule, ale generalnie chodzi o traumę z dzieciństwa, nieprzepracowaną oraz o to jak możemy skrzywdzić najbliższych swoimi osądami. Magdalena Zimniak napisała zaskakujące zakończenie tej pokrętnej historii, jakże smutnej i wzruszającej. Wielki plus za doskonale budowanie napięcia, oraz za sprawne poruszanie się w fabule, która na pozór nie jest prosta. Pisarce udało się nakreślić doskonale historię kobiety, która całe życie uciekała przed swoją przeszłością, z którą ostatecznie musiała się zmierzyć. Co jest prawdą? Kto naprawdę skrzywdził Katarzynę? Wyraziste postacie nie dadzą mi szybko o sobie zapomnieć. Byłem pewien zakończenia, a jednak...Ta powieść jest inna niż większość, jakie czytam na co dzień. Bardzo dobry pomysł na historię i w pełni wykorzystany to wielkie plusy. Czy można wybaczyć po latach, kiedy ból nigdy nie minął? Autorka stawia czytelnika przed wielkim wyzwaniem, nie ułatwiając mu zadania. Wręcz przeciwnie. W tej opowieści nie ma miejsca na zwykłą opowiastkę. Piotr, Katarzyna, Antoni i Agnieszka na długo zapadną mi w pamięci. Jestem o tym przekonany. Kiedy zaczynałem czytać "Jezioro cierni" z żalem musiałem robić sobie przerwy. Książka pochłonęła mnie w całości. O takich historiach szybko się nie zapomina.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Chcę ją koniecznie przeczytać! Podoba mi się. Z niecierpliwością czekam na wyniki

(Kliknij aby rozwinąć opinię)