1794
Niklas Natt-och-Dag

W 1794 powracają postacie poznane w poprzedniej części, ale również pojawiają się nowe, takie jak Emile Winge - młodszy brat znanego nam już z poprzedniej części Cecila. Bardzo podoba mi się spis głównych bohaterów na samym początku książki i zawarcie w nim nawet tych, którzy już nie żyją, a są jedynie wspominani.   Rok 1793 był rokiem przełomowym dla Cardella, a prowadzenie śledztwa w sprawie odkrytych zwłok nadały sens jego nędznemu życiu. Teraz, rok później, znów czuje się zagubiony, ale pewnego dnia zjawia się u niego Margareta Colling z prośbą o odkrycie, kto zamordował jej córkę. Linnea Charlotta została znaleziona martwa w noc poślubną, a jej świeżo upieczonego małżonka  zamknięto w zakładzie dla obłąkanych. Margareta uważa jednak, że podana jej przez policję wersja o rzekomym ataku wilków jest nieprawdopodobna, nie potrafi zrozumieć, co córka miałaby robić w lesie w środku nocy.    Cardell podejmie się rozwiązania sprawy morderstwa panny młodej, kierując swoje kroki w śmierdzącą otchłań Sztokholmu, który dosłownie przeżywa swoje najciemniejsze dni. Maski spadają jedna po drugiej, a blask starego reżimu kruszy się w bezdennej i ponurej ciemności, która czai się w zakamarkach miasta.   Szwecja z 1794 roku jest biednym krajem, gdzie wstrząsy społeczno-polityczne i złe rządy osiągnęły punkt, w którym nawet kawa jest zakazana. W okresie, w którym rządzą siły, które podważają rozum o wiele głębiej niż kiedykolwiek wcześniej. Gdzie wszystko, czego człowiek nie jest w stanie zrozumieć jest traktowane jako złe. W epoce, w której niegodność władców skutkuje skazaniem człowieka na bycie w kajdanach. Spojrzenie autora na wszystkie te wydarzenia, które przytłaczają Szwecję w XVIII wieku, świadczy o tym, że nie tylko w obecnych czasach władza potrafiła robić ludziom wodę z mózgu. 

Autor po raz kolejny miesza ze sobą dwie historie. Poruszają się one równolegle, by zebrać się razem, zanim wszystko zostanie rozstrzygnięte. Bohaterowie idą razem w kierunku rozwiązania zagadki, zostawiając z każdym rozdziałem nowe informacje. Niektóre sceny szokują. Nawet szczegółowy proces porodu wykonywany przez doświadczone ręce starszej położnej przyprawia o dreszcze  i przyspiesza tętno. Autor nie okazuje swoim bohaterom litości, a opisy życia XVIII wiecznej społeczności są nieubłaganie realistyczne. 

To było dobre.  

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Podróże w czasie powoli stają się moją codziennością. Po udanej wizycie w 1793 przyszła pora na 1794. Tym razem dane mi było odwiedzić nie tylko mroczny i duszny Sztokholm.

Chyba mogę pozwolić sobie na stwierdzenie, że Autor tradycyjnie podzielił swoją powieść na cztery części. Jednak tym razem bardzo szybko można znaleźć wspólny mianownik.
Dostajemy powieść o miłości, zbrodni i wielkim oszustwie.

Historia zaczyna się jak baśń, on bogaty, ona biedna i piękna. Mimo wszystkich przeciwności losu udaje im się stanąć na ślubnym kobiercu. Jednak w bajce żyliby długo i szczęśliwie, tu życie miało dla nich inne zakończenie.

W tej książce Autor ponownie zdziera warstwę blichtru i pokazuje nam brud, wynaturzenia, niewolnictwo... Choć wydaje się, że jest to odrzucające to nie sposób oderwać się od lektury. Autor wabi czytelnika pięknym słowem, intrygą i doskonałą narracją. Stajemy się częścią tych zdarzeń, tego świata.

Powiedzieć, że zachwyciła mnie ta książka, to nic nie powiedzieć, dałam się zaczarować magii słowa, zaułkom Sztokholmu...
Książki Autora wywołują we mnie totalnie ambiwalentne uczucia, mam ochotę nimi rzucić i nie chcę wypuścić z rąk. Czuję się lepka i brudna, a jednocześnie towarzyszy mi świeżość. Jest coś hipnotyzującego w powieściach Autora... coś co każe chcieć więcej i więcej.
Atutem Pisarza jest również kreślenie doskonałego rysu psychologicznego bohaterów, pozwala nam on ich dobrze poznać, zrozumieć. Natomiast bogato rozbudowana część obyczajowa dodaje emocji. Po raz kolejny mogę powiedzieć, że dzięki Autorowi dostałam do ręki doskonały thriller historyczny z elementami kryminału.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)