Baśnie wschodniosłowiańskie

"Baśnie wschodniosłowiańskie" autorstwa Iwony Czapli to pełen fascynujących opowieści z bogatej kultury Słowian Wschodnich. Zbiór ten wyróżnia się nie tylko przez swe niesamowite narracje, ale także dzięki pięknym ilustracjom, które dodają głębi opowieściom.

Baśnie od zawsze były nie tylko rozrywką, ale też źródłem mądrości i przekazu kulturowego. Iwona Czapla skrupulatnie odtwarza atmosferę dawnych czasów, przenosząc czytelnika w świat przekazu ustnego, gdzie magia, tradycje i wiara splatają się w jedną fascynującą opowieść. Autorce udaje się w wierny sposób oddać nie tylko bohaterów, ale i otoczenie, w którym rozwijają się te niezwykłe historie.

Wśród licznych postaci pojawiają się takie ikony słowiańskiego folkloru jak Baba Jaga, Kościej Nieśmiertelny, czy rusałka. Każda z opowieści przynosi ze sobą unikalny klimat i charakterystyczny dla danego regionu motyw, tworząc bogactwo narracyjne. Czapla ukazuje czytelnikowi świat, w którym ludzie współistnieją z magicznymi stworzeniami, a ich codzienność jest przeniknięta mistycyzmem.

Nie bez znaczenia są także ilustracje, które dodają wizualnej głębi opowieściom. Piękne stroje, magiczne miejsca, czy niezwykłe postaci zostały przedstawione w sposób, który wspaniale uzupełnia tekst, tworząc kompleksową i atrakcyjną formę przekazu.

"Baśnie wschodniosłowiańskie" to nie tylko opowieści o stworzeniach z mitologii słowiańskiej. To także podróż w świat dawnych wsi, leśnych ostępów i magicznych miast, gdzie czytelnik może doświadczyć magii żywej wody i usłyszeć dźwięki zaczarowanej sopiłki. Książka ta staje się swoistym przewodnikiem po zapomnianych zakątkach kultury, odkrywając czytelnikowi nie tylko fantastyczne postacie, ale także specyficzne zwyczaje ludowe i czarny humor charakterystyczny dla opowieści ludowych.

Początek czytało mi się dobrze, ale im dalej, tym więcej powtarzających się motywów i większe zmęczenie materiałem. Brakowało mi jakiegoś opracowania przytaczanych baśni, pogrupowania ich, jakichkolwiek informacji, chociażby z jakich terenów pochodzą. Niektóre były krótkie na dwie strony, inne na max. kilkanaście. Polecam wyłącznie entuzjastom słowiańszczyzny jako ciekawostkę.