Bezpieczna przystań
Jay Crownover

Przyznam szczerze, że kiedy sięgałam po „Bezpieczną przystań” miałam dość wysokie oczekiwania, bo pierwszy tom naprawdę bardzo mi się podobał. Liczyłam także na niezwykle emocjonalną lekturę, ze względu na przeszłość i wydarzenia, jakie łączyły głównych bohaterów. Jednak w jakimś stopniu okazała się rozczarowująca, i nie czytałam jej z takim zainteresowaniem i napięciem, jak poprzedni tom. Przeszkadzała mi trochę jej przewidywalność, chociaż autorka nadrobiła za to psychologią postaci i emocjami, z jakimi się zmagali, a które na pewno w jakimś stopniu czytelnik mógł również odczuć. Chociaż nie będę ukrywać, momentami miałam wrażenie, że pani Crownover skupiła się na wydarzeniach, które dopełniały fabułę niż na samych bohaterach i ich walce z przeszłością i próbach uzdrowienia. Niestety nie do końca dostałam to, na co liczyłam, ale koniec końców nie mogę napisać, że książka była słaba, a po następny tom sięgnę z pewnością, bo jestem ciekawa historii kolejnego z braci.