Bezruch

,,Bezruch" to debiutancka powieść Macieja Zakliczyńskiego, znanego do tej pory głównie za choreografie, choćby do ,,Twoja twarz brzmi znajomo. Twierdzi, że do literackiego debiutu dojrzewał latami. ,,Z wiekiem słowa dojrzewają jak wino -- tracą świeżość, ale zyskują gęstość, której nie sposób udawać." Głównym bohaterem powieści jest pięćdziesięcioletni Adam. Jest gejem, zawarł za  granicą Polski małżeństwo z młodszym od niego Kacprem. Zaniepokojony telefonem od swojego przyjaciela Sebastiana, wyrusza na spotkanie z nim. Podróż i spotkanie z dawnym przyjacielem to okazja do przeanalizowania swojego życia, powrót do przeszłości.  Powraca wspomnieniami do swoich partnerów i przyjaciół. Z zapowiedzi wydawniczych i opisu na okładce, spodziewałam się raczej innej historii. Zabrakło mi w tych wspomnieniach opisu codziennego życia homoseksualistów, jak są odbierani przez osoby heteroseksualne.  Autor głównie skupił się na ich aktach seksualnych, kto z kim i gdzie. Większość wspomnianych postaci to osoby tragiczne, niektóre popełniły samobójstwa, inni zmagają się z AIDS. A przecież niektórzy żyją w długotrwałych szczęśliwych związkach. Autor przybliżył jakby tylko jedną stronę życia tych mężczyzn.  To powieść o miłości, przyjaźni i namiętności, ale też o samotności i depresji i wykluczeniu. Autor porusza trudne tematy; odrzucenie, uzależnienie, brak zrozumienia, ból po stracie bliskiej osoby. Pierwszoosobowa narracja pozwala lepiej zrozumieć rozterki Adama. Czuje się rozdarty. ,,Nie miałem prawa narzekać, kochałem i byłem kochany, miałem dom i rodzinę, utrzymywałem płynność finansową, byłem ceniony w pracy. Czułem się zmęczony, znudzony i nie miałem planów. Gdy zadałem sobie pytanie, co by się stało, gdybym nagle umarł, odpowiedź była krótka, nic." Nie jest to literatura łatwa i przyjemna, raczej bolesna, ale pozostająca na długo w pamięci. Akcja dzieje się w środowisku LGBT, ale problemy bohaterów powieści, to problemy dotyczące całego społeczeństwa. Autor stawia pytania, a odpowiedzi pozostawia czytelnikowi.