Biegnij jak najprędzej

Dla niektórych wakacje już się powoli kończą, ale może jeszcze w te letnie dni znajdziecie czas na książkę? Chciałabym zaproponować powieść, która z pewnością długo nie da o sobie zapomnieć. Thriller psychologiczny zatytułowany „Biegnij jak najprędzej” autorstwa Niny Dąbrowskiej ukazał się nakładem Wydawnictwa Novae Res w 2025 roku. Wydaje się być momentami mroczny, ani na chwilę nie daje odetchnąć, a realne zdarzenia mieszają  się z tym, co nierzeczywiste.

Czytelnik ma okazję lepiej poznać główną bohaterkę Annę, która – wydawać by się mogło – wiedzie ustabilizowane życie. Jednak jest samotna. Jej życie, to egzystowanie w domu, w pracy, a od czasu do czasu odwiedza swoją ulubioną kawiarnię. Jest skryta, przyzwyczajona do własnego towarzystwa, a kontakt z ludźmi w postaci nawet zwyczajnych, krótkich rozmów bywa dla niej stresujący.

W powieści bardzo szeroko przedstawiona jest właśnie samotność. Może ona wynikać z wyboru, z barier społecznych, czy z cech osobowości lub trudnych doświadczeń z przeszłości, ale bywa uciążliwa. Zwłaszcza wtedy, gdy człowiek na swojej drodze napotyka chwile, które sprawiają mu radość, lub problemy. Czasem po prostu potrzebuje z kimś porozmawiać. Dzięki tej historii możemy przyjrzeć się samemu zjawisku samotności wielowymiarowo. Spojrzeć na nią z wielu perspektyw. Samotność jest tematem niezwykle uniwersalnym, obecnym we współczesnym świecie, więc rozwinięcie go w powieści fabularnej stanowi tylko zaletę. Ta historia pokazuje również, jak ważne są te budujące relacje w życiu człowieka.

Wydarzenia zawarte w powieści poznajemy dzięki narracji pierwszoosobowej, co niesie za sobą sporą dawkę subiektywizmu postaci. Najwięcej jest tutaj głównej bohaterki Anny, o której wiele czytelnik może się dowiedzieć. Między innymi tego, jak odbiera wydarzenia, które ją spotykają. Często poddaje je analizie. Jak postrzega ludzi, których ma okazję spotykać. Jest okazja spojrzeć też na wydarzenia, na Annę z perspektywy innych bohaterów. Daje to nieco pełniejszy obraz, a przy tym można zauważyć pewną różnicę w tym, jak Anna odbiera własne zachowania oraz, jak jej zachowania odbierają inni.

Nie tylko samotność doskwiera Annie. Pewnego dnia odbiera niepokojący telefon i od tej chwili wiele zaczyna się zmieniać. Zaczynają się uciążliwe problemy ze snem, a do jej codzienności wkrada się jakaś przerażająca obecność. Zaczyna powoli popadać w psychozę, z której nie potrafi wyjść. Te wątki i kolejne, które zdają się być coraz bardziej przytłaczającą lawiną zdarzeń, pokazane są przez opisy doświadczeń Anny i osób, które zna. Nie znajdziemy tutaj szczegółowych diagnoz, czy lekarskiego studium przypadku.

Widoczne jest zacieranie się granicy między realnymi zdarzeniami, a tym, co nierzeczywiste. Głównie na tym opiera się budowanie napięcia w powieści „Biegnij jak najprędzej”. Z każdą kolejną stroną czytelnik dowiaduje się, po której stronie granicy umieścić dany fakt z życia bohaterki.

Książkę czyta się raczej szybko, choć tematyka nie jest łatwa. Konstrukcja fabularna jest nieszablonowa, co sprawiało, że thriller „Biegnij jak najprędzej” trudno było odłożyć w trakcie czytania. Czy nowa przyjaźń zdołała doprowadzić do happy endu w tej momentami mrocznej opowieści? Tego dowiecie się tylko podczas lektury.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

*współpraca reklamowa z Wydawnictwem Novae Res*

Mroczna i tajemnicza okładka, do tego thriller i nawrót zajawki na kryminalne zagadki. Miałam dobre przeczucia do tej książki, ale też do tego typu książek podchodzę z dość dużymi oczekiwaniami czy wymaganiami, i tutaj też pojawiło się jakieś ale, nie mniej było to kawał dobrej lektury.

Ania wiedzie spokojne, ustabilizowane ale jednocześnie samotne życie. Poświęca się pracy i stroni od relacji z innymi ludźmi. Pewnego dnia odbiera dziwny telefon, który wprowadza w jej życiu chaos. Wokół niej zaczynają się dziać dziwne rzeczy, a ona sama czuje jakąś przerażającą obecność. Kobieta popada w psychozę, w jej wersję wydarzeń wierzy tylko przyjaciółka, która coraz bardziej niepokoi się o Anię, która coraz bardziej zamyka się w sobie.

Książka zrobiła na mnie wrażenie, trzeba było przy niej wytężyć myślenie, a sama historia zahaczała trochę o psychologię ale też trochę o wątki paranormalne. Zaczęło się względnie spokojnie, poznajemy główną bohaterkę, oraz jej codzienność, która zmienia się po jednym telefonie. Autorka w świetnym stylu oddała tutaj emocje głównej bohaterki, które mogą się udzielać czytelnikowi, niemal przez całą powieść towarzyszy nam uczucie napięcia, zagubienia, ale też strachu, bo wiadomo że z Anią dzieje się coś niedobrego. Fabuła pokazuje nam jak rozpada się uporządkowana codzienność głównej bohaterki, najpierw były to dobre zmiany, kiedy w jej życiu pojawiła się przyjaciółka, z którą mogła się podzielić tym co dzieje się w jej życiu, a działo się coś dziwnego, co nie do końca dało się jednoznacznie określić. Autorka zrobiła tutaj coś co mnie mega zainteresowało i coś co zmusiło do głębokiego zastanowienia się, stawia tutaj wątki problemów psychicznych, ale jednocześnie nawiązuje do wątków paranormalnych, pod kątem nawiedzenia, czy nawet opętania.

To książka mocno oddziałująca na umysł, zmusza do myślenia i zastanowienia się nad problemami bohaterki. Atmosfera jest mroczna, trudna i napięta. Cała historia bardzo złożona, bo Anna zaczyna żyć w sowim świecie, ja przez całą fabułę raz przychylałam się do tezy o problemach psychicznych, a raz do tej o pojawieniu się demonicznej obecności, ta granica jest tutaj bardzo cienka i pozostawia bardzo duże pole do interpretacji.

Lektura zrobiła na mnie ogromne wrażenie, czytałam ją z zapartym tchem, ale i tak muszę się przyczepić. W szczególności do braku rozdziałów, co prawda treść jest podzielona za pomocą gwiazdek, pojawiają się zmiany w perspektywach, które mogą tworzyć namiastkę rozdziałów, ale jak wiecie ja o nie zawszę walczę, po prostu rozdziały muszą być. Druga sprawa to według mnie nieco zbyt ogólne przedstawienie niektórych wątków, przez co historia wydała mi się nieco niedopracowana. Ostatnia rzecz to końcówka, która zostawia wiele pytań, kilka wątków nie zostało zamkniętych, przez co koniec sprawia, że zakończenie jest otwarte, a ja takich nie lubię.

Książka to debiut, według mnie bardzo udany, choć może nieco niedopracowany fabularnie. Nie mniej historia mnie ujęła a sam pomysł był intrygujący. Lektura z potencjałem, który moim zdaniem nie został w pełni wykorzystany, nie mniej wszelkie niedociągnięcia wynagrodziła mi nieco mroczna i tajemnicza atmosfera, wciągająca i zmuszająca do myślenia fabuła, która sprawiła, że książkę przeczytałam za jednym zamachem. Podobało mi się i polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jestem szczera - ,,Biegnij jak najprędzej" to dla mnie spore rozczarowanie. Na początku opis zapowiadał ciekawą historię - samotna kobieta, która zaczyna doświadczać czegoś przerażającego, wchodzi w psychozę i nie wiadomo, co się z nią stanie. Brzmiało intrygująco i trochę tajemniczo. Niestety, w praktyce książka kompletnie nie spełniła moich oczekiwań. Fabuła jest mocno naciągana i miejscami kompletnie nierealistyczna. Działania bohaterki, Anny, często wydają się sztuczne i zupełnie nielogiczne. Zamiast emocjonującej historii, dostajemy ciąg zdarzeń, które trudno mi było uwierzyć. Wszystko dzieje się bardzo szybko i bez sensownego wyjaśnienia. Sytuacje, które miały budować napięcie, bardziej mnie irytowały niż wciągały. Postać Anny nie jest specjalnie dobrze rozbudowana - sprawia wrażenie jednowymiarowej. Nie czułam, że mogę się z nią zidentyfikować czy zrozumieć jej stan psychiczny. Zamiast wiarygodnej bohaterki, dostałam trochę papierową postać, która zdaje się być tylko narzędziem do prowadzenia fabuły. Brakowało mi głębi, autentyczności i naturalnych emocji. Również styl pisania nie pomógł - momentami był po prostu nudny i płaski. Opisy nie budowały klimatu, a dialogi brzmiały sztucznie i mało naturalnie. Przy takiej tematyce, gdzie liczy się atmosfera i napięcie, to spory minus. Wątki z przyjaźnią i miłością, które miały coś zmienić w życiu Anny, również nie przekonały mnie. Były zbyt schematyczne i przewidywalne, co tylko potęgowało moje rozczarowanie. Zamiast poczuć emocjonalny ciężar, miałam wrażenie, że autorka ,,na siłę" próbuje nadać książce głębię, która po prostu się nie pojawia. Podsumowując - ,,Biegnij jak najprędzej" to książka, która niestety nie spełniła moich oczekiwań. Miała spory potencjał, by być poruszającą i trzymającą w napięciu opowieścią o samotności, zagubieniu i walce z własnymi demonami, jednak w praktyce wyszła z tego historia naciągana i mało przekonująca. Dodatkowo styl pisania, choć prosty, nie pomagał w budowaniu klimatu czy napięcia - zamiast tego miejscami był nużący i mało naturalny, a dialogi wydawały się wymuszone. Wątki przyjaźni i miłości, które miały ocalić Annę, były zbyt schematyczne i przewidywalne, co tylko potęgowało wrażenie, że autorka na siłę stara się nadać powieści głębię, której nie potrafiła prawdziwie oddać. W książce zabrakło dla mnie przede wszystkim autentyczności - zarówno w portretach bohaterów, jak i w przedstawieniu ich emocji czy sytuacji, które przeżywają. A w powieści, która porusza tak trudne i ważne tematy, to kluczowy element. Jeśli więc szukacie historii, która naprawdę poruszy, zaintryguje i zostawi Was z czymś więcej niż tylko chwilowym czytelniczym doświadczeniem, ,,Biegnij jak najprędzej" raczej Was nie usatysfakcjonuje. To niestety książka, która bardziej męczy niż angażuje, i z którą trudno się utożsamić. Szkoda, bo zapowiadało się na coś znacznie ciekawszego. Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)