Całe zdanie nieboszczyka

Okładka pasuje do całej serii, jest biała, u góry i na dole wyrazy mamy jak wyklejone litery z gazety. Ma mniejszy format, przez co wielu osobom może to przeszkadzać. Strony są kremowe, w moim przypadku aż pożółkły, tyle czasu leżały w biblioteczce i czekały na swoją kolej. Czcionka wystarczająca dla oka, literówek brak. Odstępy i marginesy zostały zachowane. 

Moje kolejne spotkanie w ostatnim czasie z piórem autorki. Jest to później napisana powieść niż Klin (1964), gdyż pochodzi z roku 1972. I powiem Wam, że widać nieco różnicę. Jest napisana bardziej przystępnym językiem, przez co czytelnik z ciekawością pochłania kolejne strony. W przypadku ostatnio czytanej lektury nie było tak. Autorka ma lekkie pióro, dostępne dla każdego. Sporo w niej opisów, przemyśleń głównej bohaterki, niemniej jednak w niczym to nie przeszkadza. 
Fabuła jest naprawdę niezła, przez co czyta się z zaangażowaniem i ogromną ciekawością, co jeszcze spotka tę naszą nieszczęsną, pechową wręcz Joannę. 

Nasza główna bohaterka jest mocno specyficzna. Joanna, bo ma tak samo na imię jak autorka książki, czeka niezwykła podróż po krajach, ale z przymusu. Stara się znaleźć jakieś pozytywy mimo tego, e została porwana. Całkiem niezła z niej aktorka i kombinatorka. Niezwykle zadziorna, uparta i zdziwaczała. Jej zachowanie wprawia w osłupienie. Czy ją polubiłam? Tutaj tak, nie nudziłam się z nią absolutnie, wręcz całkiem dobrze się bawiłam. 

Wiele się tutaj dzieje, akcja jest bardzo dynamiczna. Momentami ciężko nadążyć za tym, co się dzieje. Na pewno nie pośniecie nad lekturą. Mamy wiele miejsc akcji, między innymi: Francja, Brazylia, Dania, Polska. To, co wyczynia główna bohaterka nie raz wprawia człowieka w osłupienie i zdziwienie konkretne. Momentami chciałoby się głośno zaśmiać. 
Także warta uwagi dzięki humorowi, który jest doprawdy obecny na wielu, wielu stronach, ale i sama postać Joanny, oryginalna, zdziwaczała, a mimo wszystko w pewien sposób zgarniająca sympatię czytelnika. Można by rzec, że nic nas już nie zaskoczy, a jednak Chmielewska jednak potrafiła to zrobić. W jednej książce nawet kilka razy!

Reasumując uważam, że jest to naprawdę świetna przygoda kryminalna, bo mamy trupa, mamy zagadki, jest porwanie i ucieczka. Akcja pędzi przed siebie, a my ledwo nadążamy za Joanną czy wydarzeniami. Wreszcie sobie przypomniałam, za co lubiłam czytać powieści pisarki. A z wypiekami na twarzy pochłaniałam jej powieści. 
Myślę, że wielu z Was może przypaść do gustu, szczególnie starszym rocznikom czy osobom, które są ciekawe pióra pisarki. Zdecydowanie bardziej polecam niż Klin, który mnie mocno wynudził. Polecam wszystkim fanom kryminałów, powieści przygodowych. :)

Druga z kolei moja ulubina powieść tej autorki.  Główna bohaterka Joanna, z właściwym sobie wdziękiem wpada w tarapaty, a następnie w jeszcze większe tarapaty :-) Jej ośli upór w rozwiązywaniu problemów wyprowadza z równowagi największych przestępów, a także policję w kilku krajach :-)