Chłopiec, który łowił uchem

Jest to moje trzecie spotkanie z literaturą autora Mariusza Maślanki i kolejne udane.
,,Chłopiec, który łowił uchem".
  13 letni Kacper, zostaje przywieziony na wakacje do dziadków na wieś. Jego ojciec związał się z dużo młodszą kobietą, dlatego chłopiec postanawia zdawać relację z życia, które go otacza, nagrywając na gorąco rodzinę dyktafonem, swojej nieżyjącej mamie. Pisze do niej e-maile.
  Autor oczarowuje zapierającą dech w piersi fabułą oraz porywającym portretem ludzi podejmujących złe decyzje, ale to nie znaczy, że są złymi ludźmi. Choć ich postępowanie wskazuje na całkowitą degrengoladę, to widzimy też przemianę. Jest tu wszystko, co powinno się znaleźć we wciągającej powieści w słodko-gorzkiej aurze i całym wachlarzem uczuć. Opowieść ma elementy prozy życia i magię chwil, które złożyły się na boleśnie realistyczne wydarzenia ukryte pod płaszczykiem obserwacji chłopca.
Niecodzienny obraz skrojony ze szczątków rozmów, gdzie słowa mają wielką moc, a jedno marzenie Kacpra zajmuje pierwszy plan. Historia ta nie szczędzi niewygodnych tematów, niespiesznie posuwa się do przodu, a dialogi są tu kalką słowną z nutą dramaturgi i osobliwą gwarą. Pomiędzy współczuciem dla całej zakrzywionej rodziny i próbą zrozumienia ich zbudowane są coraz rozleglejsze alegorie. Historia ta ma w sobie nie tylko prowincjonalne myślenie, cały kolaż poglądów, uwalniający się gniew, ale też wyrafinowaną puentę pokazującą opary nadziei wypełnione wyrazistym rozczarowaniem dorosłymi. Jednak bezsprzecznie największym atutem jest to, co kryje się za tytułem książki. Łapanie uchem to nie tylko podsłuchiwanie, ale też uzależnienie, które przejęło kontrolę nad życiem, łącząc bezruch z sukcesem oraz wzloty i upadki pochodzące z szarej rzeczywistości. To również kłamstwa, zdrady, wymuszanie, egoizm i troska.
  Polecam powieść, która jak zaklinacz dusz, potrafi przejąć nasze myśli, zaskoczyć przekazem, angażując bystrość umysłu, kreśląc podskórne wątpliwości i przetrzymać je do samego końca.