Chopin i George Sand

Pomimo mego szacunku dla dorobku muzykologicznego pana profesora muszę stwierdzić, że jego praca biograficzna rozczarowuje. By zajmować się tym tematem potrzeba przenikliwości psychologa, wielostronności a przede wszystkim dociekliwości badacza. Pan profesor przedstawia z góry narzucone tendencyjne tezy i manipuluje wyrwanymi z kontekstu cytatami. To co mnie szczególnie razi to brak dobrej znajomości materiałów źródłowych (całości Histoire de ma vie oraz korespondencji- a co za tym idzie osobowości G. Sand i rzeczywistych jej poglądów ). Jest to niestety jeszcze jedna dosyć mitotwórcza i mitomańska pozycja, którą można sobie darować. Zainteresowanym polecam lekturę materiałów źródłowych, a nie poglądów takiego czy innego autora.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Fryderyk Chopin to jeden z najważniejszych kompozytorów romantycznych. George Sand to francuska pisarka epoki romantyzmu. Co łączyło tych dwoje ludzi? Odpowiedź na to pytanie przybliża nam Mieczysław Tomaszewski w książce "Chopin i George Sand". W liście do rodziców Chopin pisał "Poznałem wielką znakomitość, panią Sand, ale twarz jej niesympatyczna, nie podobała mi się. Jest w niej coś odpychającego". Wydawałoby się, że brak zainteresowania tą kobietą równoznaczny był z brakiem perspektyw na związek. Jednak George Sand była kobietą wyzwoloną i to ona zabiegała o względy młodego kompozytora. Pragnęła, aby zwrócił na nią uwagę. W tym celu pisała listy do jego przyjaciół oraz do samego Chopina. Jeden z nich o treści: "Ktoś Pana uwielbia..." był początkiem romansu. Od tego momentu, końca kwietnia 1838 r. byli nierozłączni. Sand nie przewidziała jednego, że Fryderykiem będzie musiała dzielić się z gruźlicą, na którą chorował. Tak naprawdę romans ich istniał tylko w plotkach, na salonach. Sama George Sand pisała w pamiętnikach, że przez 9 lat związku, żyli w celibacie. Z kochanki stała się pielęgniarką. Związek z Chopinem nie przeszkodził pisarce romansować z innymi mężczyznami, nawet tymi z bliskiego kręgu znajomych kompozytora. To o niej napisał Grzymała "Pani Sand zatruła całe jego istnienie". Przez 9 lat tego dziwnego związku Fryderyk komponował najpiękniejsze nokturny i mazurki. Trochę gorzej przedstawiała się twórczość George. Wiele z jej utworów nie zyskało aprobaty. Zresztą dzisiaj, patrząc przez pryzmat jej twórczości, nie można powiedzieć "nieśmiertelna". Współcześnie jej utwory są zapomniane. Tomaszewski pisze, że koniec każdego z wielu romansów Sand był sygnalizowany w jej utworach. W utworze "Lukrecja Floriani" pojawił się mężczyzna, w którym rozpoznano Chopina. Faktyczny koniec związku nastąpił w momencie, w którym Fryderyk, w konflikcie matka-córka, stanął po stronie Solange i jej męża. Mieczysław Tomaszewski przekazuje nam historię "najsłynniejszego romansu XIX wieku" na podstawie wiarygodnych źródeł: listów Chopina, George Sand i ich przyjaciół.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Z wielkim zainteresowaniem sięgnę po nią

(Kliknij aby rozwinąć opinię)