Co porusza martwych

Aleks jest emerytowanym żołnierzem. Pewnego dnia dostaje wiadomość, że przyjaciółka Madeline jest w agonalnym stanie. Postanawia udać się do domu Usherów w dalekiej Ruravii, bo to może być ostatnia okazja na spotkanie. Na miejscu zastaje dziwne jezioro otoczone grzybami i jeszcze bardziej specyficznymi zwierzętami z najgorszych koszmarów. Przyjaciółka w nocy lunatykuje i mówi dziwne rzeczy. Za to jej brat Roderick zaczyna cierpieć na tajemniczą chorobę nerwową. Aleks próbuje pomóc bliskim z brytyjską mykolog i specyficznym amerykańskim lekarzem. Razem będą rozwiązywać zagadkę tego miejsca. Tylko czy im się uda zdążyć na czas? Co będzie przyczyną ich dziwnego stanu?
 

Rozpoczynając tą powieść nie miałam pojęcia, że jest to retelling opowiadania Edgara Allana Poe, także od razu wolę uprzedzić, że nie mam porównania do oryginału. Sama powieść była bardzo nietypowa i niespotykana. 

Najbardziej specyficzna rzecz tej historii to zwracanie się do głównej osoby bohaterskiej. Aleks ogólnie jest dziewczyną, jednak jako żołnierz ma używać dukaizmów i określać się jako onu/jemu. Na samym początku wybijało mnie to lekko z rytmu i trudniej było się wgryźć. Problematyczne, a z drugiej strony to ukłony dla tłumacza, bo różni bohaterowie różnie zwracali się do Aleks w zależności od tego od kiedy się znają. 

Nie zmienia to faktu, że jak się przebrnęło przez te kilka pierwszych rozdziałów to już to nie przeszkadzało i łatwo było się zaangażować w fabułę. Jest ona dziwna, specyficzna i momentami obrzydliwa. Wątpię by ktokolwiek przewidział zakończenie, więc jest ono zaskakujące. Bohaterowie są ciekawie wykreowani i trudno przewidzieć, jak postąpią i czy są finalnie pozytywni czy negatywni.

Jeżeli szukacie dobrej książki na jesień i zbliżające się halloween, to będzie to naprawdę świetny wybór. Spędzicie z nią kilka godzin, a pewnie nawet mniej, bo nie jest ona długa, ale nie będziecie żałować, Powieść mroczna, specyficzna i wyróżniająca się wśród ostatnich premier. Autorka widać, że ma swój indywidualny styl i konsekwentnie się tego trzyma, co warto szanować.

Witajcie moi kochani

Lubicie powieści, w których klasyka zostaje opowiedziana na nowo?

Dziś przychodzę do Was z retellingiem ,,Zagłady domu Usherów".

Tytuł: Co porusza martwych

Autor: T. Kingfisher

Wydawnictwo: SQN

Pewnego dnia Aleks Easton otrzymuje list od przyjaciółki Madeline Usher. Zawiera on informacje o jej złym stanie zdrowia. W związku z tym Aleks udaje się do domu Usherów. Na miejscu zastaje zaniedbaną posiadłość oraz mroczne jezioro i jeszcze bardziej zaniedbane otoczenie pełne grzybów i opętanych stworzeń. Co więcej zastaje również Madeline, którą pochłania tajemnica choroba oraz Rodericka, który również cierpi na nieznaną dolegliwość. Aleks, z pomocą lekarza oraz mykologa, postanawia rozwiązać sprawę tajemniczych chorób i uratować przyjaciół.

Fabuła była interesująca. Pewnego dnia Aleks Easton, z powodu niepokojącego listu od Madeline,  przybywa do posiadłości Usherów. Z troski o jej zdrowie postanawia zatrzymać się u nich przez pewien czas. Teoretycznie prosta, choć tajemnicza historia. Bowiem zagadkę stanowił tragiczny stan Madeline. I ja również zastanawiałam się co spowodowało jej wręcz agonalny stan.

Muszę przyznać, iż nie znam oryginalnego opowiadania ,,Zagłada domu Usherów" także historia stanowiła dla mnie nowość. I nie wiedziałam czego się spodziewać. Nawiedzenia, opętania czy może morderstwa.

Wraz z biegiem historii zaczęłam jednak podejrzewać co mogło być przyczyną tragicznego stanu Madeline, ale starałam się nie tworzyć swoich wersji. Chciałam, aby historia mnie zaskoczyła. I tak się właśnie stało.

Nie chciałabym zdradzać zbyt wiele, bowiem powieść nie jest obszerna objętościowo. Także historia bardzo szybko się rozwija, a w związku z tym i jej rozwiązanie następuje równie szybko. Co mnie jednak w niej urzekło to klimat oraz opisy emocji oraz rzeczywistości. Poczułam otaczający mrok, strach i obłęd.

Jeżeli chodzi o samo rozwiązanie sprawy to było ono bardzo oryginale. Bowiem do tej pory nie spotkałam się z motywem grzybów. Co więcej zając zdecydowanie miał swoje pięć minut. I miałam do niego ogromny sentyment. Dodał on mroku i niepokoju do całej powieści.

Pod względem bohaterów niestety Aleks nie przypadł mi do gustu. Była to postać bardzo niezdecydowana i irytująca. Z kolei Roderick oraz Pani Potter zwrócili moją uwagę. Roderick za oddanie siostrze, a Pani Potter za swą wiedzę i odwagę.

W odniesieniu do zastosowanych zaimków ono/jenu względem Aleks to ogólnie nie stanowiły one dla mnie problemu. Owszem początkowo były dla mnie zaskoczeniem, ponieważ do tej pory nigdzie się z nimi nie spotkałam. Jednak szybko się do nich przyzwyczaiłam. I nie przeszkadzały mi one w odbiorze lektury.

Zakończenie historii było szybkie i wbrew pozorom proste. Choć nie zmienia to faktu, że było ciekawe i satysfakcjonujące. Bowiem rozwiało ono moje wszelkie wątpliwości.

Reasumując ,,Co porusza martwych" to mroczny, trzymający w napięciu oraz interesując retelling ,,Zagłady domu Usherów" dzięki, któremu z przyjemnością sięgnę po oryginał.

Serdecznie polecam, strona.394