Co żeruje nocą

Witajcie moi kochani

Dziś chciałabym przedstawić Wam drugą część cyklu ,,Co porusza martwych".

Tytuł: Co żeruje nocą

Autor: T. Kingfisher

Cykl: Co porusza martwych Tom 2

Wydawnictwo: SQN

Za egzemplarz książki bardzo dziękuję Wydawnictwu SQN -  - współpraca reklamowa

#współpracareklamowa #współpracabarterowa #współpracarecenzencka

Po wydarzeniach w domu Usherów Aleks Easton wraz z przyjacielem powraca w rodzinne strony Gallacji. Jedyne czego teraz pragnie to cisza i spokój. Jednakże po powrocie do domu okazuje się, iż znów będzie musiał zmierzyć się z niebezpieczeństwem. Jednakże tym razem takim co żeruje tylko nocą. Bowiem w wiosce krąży legenda o bycie kradnącym oddech.

To była bardzo dobra lektura.

Byłam ciekawa dalszych losów Aleksa także ogromnie się cieszę, że mogłam poznać tę historię.

Fabuła mnie zainteresowała. Bowiem po burzliwych doświadczeniach w domu Usherów Aleks powrócił do rodzinnych stron pragnąc zaznać jedynie spokoju i wytchnienia. Niestety ponownie musiał stawić czoła niebezpieczeństwu, które jak się okazało, żerowało tylko nocą. Podczas lektury podejrzewałam z czym bohaterowie mogli mieć do czynienia. Jednak tradycyjnie moje przeczucie się nie sprawdziło. Więc to, co żerowało nocą było dla mnie bardzo pozytywnym zaskoczeniem. Odniosłam jednak wrażenie, że w tej części było mniej mroku i niepokoju. Owszem zagrożenie mimo wszystko było realne, ale nie odczułam tak wzmożonego poczucia niepokoju i niepewności jak przy pierwszej części. Tę historię odebrałam jako mroczną, ale jednocześnie delikatniejszą.

W tej części również zastosowano dukaizmy. Nie przeszkadzały mi one w odbiorze historii. Uważam, iż nadały jej oryginalności.

Akcja całej powieści rozwijała się bardzo szybko. Ze względu na to, iż nie jest ona obszerna objętościowo. Jednakże została tak skonstruowana, że udało się autorce zbudować mroczny klimat z nutą niepokoju i strachu. Co bardzo mnie urzekło.

Jeżeli chodzi o bohaterów to tym razem Aleks dał poznać się z całkiem innej strony, zwłaszcza pod względem jego przeszłości oraz jej konsekwencji, z którymi cały czas się zmagał. Dzięki temu lepiej zrozumiałam jego zachowanie, a co za tym idzie nawet go polubiłam. Mimo wszystko miał dobre serce i chciał dla swych bliskich jak najlepiej. Oczywiście, co bardzo mnie ucieszyło, w powieści tej nie zabrakło również Pani Potter, bardzo miłej kobiety oraz Angusa oddanego przyjaciela Aleksa.

Naturalnie, ze względu na pewne wydarzenia, muszę również wspomnieć o Hobie, który również miał swoje pięć minut w całej powieści. Jednak to, w jaki sposób dał się zauważyć było dla mnie wstrząsającym wydarzeniem. Miałam jednak ogromną nadzieję, że wszystko skończy się pomyślnie.

Zakończenie historii było dla mnie bardzo satysfakcjonujące, choć owszem w pewnym momencie było jednak przewidywalne. Na szczęście nie przeszkadzało mi to w jego odbiorze. Mimo wszystko cieszę się, że w taki sposób powieść się zakończyła.

Reasumując ,,Co żeruje nocą" to powieść mroczna i bardzo klimatyczna. Czytało mi się ją bardzo lekko i przyjemnie. Choć muszę przyznać, iż momentami odczuwałam niepokój, zwłaszcza w sytuacji z Hobem. Nie pozostaje mi teraz nic innego, jak tylko czekać na kolejną część przygód Aleksa oraz jego przyjaciół, którą z wielką przyjemnością przeczytam.

Serdecznie polecam, strona.394