Colette

Czy możecie wyobrazić sobie sytuację, w której dzwoni telefon i ktoś informuje Was, że ciocia, którą pochowaliście trzy lata temu, właśnie zmarła?

To właśnie spotyka Agnés, reżyserkę, której życie się posypało po odejściu męża. Wraca do rodzinnej miejscowości w Burgundii, żeby dowiedzieć się, kogo naprawdę pochowano i dlaczego wszyscy uwierzyli w śmierć Colette. Powoli wychodzi na jaw, że Colette miała własne, zaskakujące życie…

Agnés wchodzi do starego, obcego domu i słucha zostawionych specjalnie dla niej taśm magnetofonowych z muzyką i wspomnieniami ciotki. Usłyszane informacje konfrontuje w rozmowach z ludźmi, którzy znali Colette. Dzięki temu z kawałków składa obraz kobiety, którą wszyscy kochali, ale tak naprawdę nie znali.

„Colette” to historia dziewczyny, która dorastała w biednej rodzinie, w której panował chłód i milczenie. Jej życie nie było bajkowe, to życie osoby prawie niewidocznej. Colette była obserwatorką świata, ale sama rzadko była w jego centrum.

Akcja skacze pomiędzy czasem teraźniejszym, a przeszłością. Każdy fragment coraz bardziej pozwala poznać nie tylko Colette, ale też Agnés, ich rodzinę i przyjaciół.

To bardzo spokojna i trafiającą w serce lektura. Nie ma w niej spektakularnych wydarzeń, ale dużo jest opowieści o zwykłych ludziach i ich emocjach. Zakończenie sprawia że zadajemy sobie pytanie, co zostawimy po sobie i jak będą nas pamiętać inni.

Jeśli ktoś lubi powieści, które zostają w głowie jeszcze długo po skończeniu, to zachęcam byście poznali życie Colette.

Wyjątkowa, wielowątkowa opowieść, ale na ten moment żadna z książek autorki nie dorównała cudownemu "Życiu Violettę".